Boogschieten

Mackenzie had het ook door en keek weg, maar het kwam niet in haar hoofd op om van hem af te gaan. Ze rolde in de plaats daarvan van hem af, verrassend genoeg op Jean. "God!" riep ze door het lachen heen.

Jean greep haar om haar middel. "Jammer, Riley, ik geef haar nooit meer terug", grapte hij en hij boog over Mackenzie's gezicht heen.

Mackenzie lachte nog harder. "Kom op jongens, laten we gaan", zei ze en ze probeerde op te staan.

Riley stond ietwat ongemakkelijk op en liep richting Holloway.

Jean blokkeerde wat Mackenzie probeerde en kuste haar onderlip kort. Daarna liet hij haar zachtjes op het gras komen en liep achter Riley aan.

Mackenzie was even sprakeloos, maar krabbelde half overeind en keek Jean na. Ze wist niet zo goed wat ze van hem moest vinden. Hij was knap, absoluut. Hij was, gerust gezegd, hot. Een volle tien. Zeker met die sunkissed skin. Misschien had ze die afleiding wel nodig na alles wat er was gebeurd... ze schudde haar hoofd en een rilling ging over haar rug. Ze wou alles behalve een relatie of een friends-with-benefits-achtig-iets hebben nu, nu met die Bradshaw en Hawthorne... Ze fronste. Jean was nothing like them, maar alsnog. Ze had er niet zoveel zin in. Haar lip voelde ook raar aan. Ze kwam nu volledig overeind staan.

Nyckolas ging voorop en vlugjes liep hij naar Holloway.

Nathaniel ontspande zijn boog en kwam naar de schietschijf. Er zaten tien pijlen in. Hij fronste even kort, maar hij begon ze er wel uit te halen.

Kenwyn dacht erover na om gewoon door te lopen, maar ze kwam ook naar de schietschijf en pakte er al één pijl uit zonder Nathaniel aan te kijken. Nog één.

"Ga nou achter Nyck aan", zei Nathaniel, zijn verrastheid niet uitgedrukt in zijn stem, en keek weg, terwijl hij nog een pijl eruit haalde.

Kenwyn fronste. "Ik help, zie je dat niet", zei ze en pakte er nog een pijl uit. "Kijk een gegeven paard niet in de bek."

"Je bent geen paard, je hebt meer iets weg van een ezel..." mompelde Nathaniel wanneer hij nog een pijl uit de schietschijf haalde. Nog twee.

Kenwyn spande haar kaak. "Jij hebt weer iets weg van een straathond dan van iemand van adel!" Pissig trok ze de een na laatste uit de schietschijf.

Nathaniel snoof. "Een hond heeft een buitengewoon reukvermogen. Maar wat kan een ezel, hmm?" Hij strekte zijn hand uit naar de laatste pijl.

Kenwyn wierp hem een scherpe blik en trok de laatste pijl uit de schietschijf. "Genoeg", zei ze pissig en gooide ze in de koker, waarna ze wegliep.

Nathaniel keek haar na. Ze was net zo koppig als een ezel, dacht hij en legde de pijlen in de koker, waarna hij naar Holloway liep, totaal niet synchroon met Kenwyn.