De mediatheek

Van voren ziet het eruit alsof het heel klein is, maar niet-nieuwkomers weten wel beter: als ze een beetje doorloopt kom je bij een gigantische ruimte vol boeken en computers door elkaar heen aan. Sommige boeken zweven door de lucht en het is er daarom ook erg druk qua beweging. Qua geluid is er erge tolerantie en moet iedereen op z'n stilst zijn, wat maar weinige lukken natuurlijk. De kleur van de muur is kastanjerood en de houten vloer is een beetje oud en versleten, wat het het nog meer old-fashioned geeft. Er hangen schilderen her en der van bekende schrijvers overal op de wereld(en?) en het is er druk versierd.

Puyi zat te schetsen in de mediatheek. Een vaas met daarin twee bloemen. Klassiek, misschien ietwat saai, en toch modern. Daar hield Puyi van. Vooral het 'saai'-gedeelte. Ze fronste nog altijd, maar niet van woede, meer van schaamte - waarom had ze dat tegen Mack gezegd? Oké, stomme vraag - jaloezie. Maar retorisch. Waarom? Waarom, waarom? Waarom is ze zo'n impulsieve kluns? Ze trok het schetsboek naar haar hoofd. Kon ze maar wegkruipen in een hoodie en gewoon overal schijt aan hebben. Kon dat maar.

Steve liep de mediatheek binnen toen hij een glimp opving van Puyi. Hij plaatste zich naast haar op de tafel. "Moet jij niet naar het fancy-ass bal?" Hij droeg zelf ook al een tux, slordig, maar hij had 'm.

Puyi keek op van haar schetsboek. Ze kon haar ogen niet geloven. Johnny boy, hier en wel. Ze kon wel huilen van vreugde. "Steve!" riep ze, de mediathecaris negerend die haar 'sst' toeriep, en ze sprong op, waarbij ze het schetsboek liet vallen en het tegen haar knie kwam, maar dat kon haar niks schelen. Ze gooide haar armen om Steve heen. Ze begon te snikken. Niet echt glamourous, en de mediathecaris was er ook niet echt blij mee, maar het was het enige wat ze kon doen nu.

Steve fronste lichtjes en trok daarna zijn wenkbrauwen op. "Oké, wat heb ik gemist?" vroeg hij. "Eén enkele morning assembly en je hebt een mental breakdown?" Hij wierp ene arm op haar rug en gaf haar een zachte klap. "Hey, waar is mijn Wright? Mijn rivaal?"

Puyi snikte door het lachen heen. "Eikel!" riep ze sentimenteel en kneep hem bijna fijn in de laatste drie seconden van de omhelzing. "Ga je luisteren naar mijn meisjesproblemen of ga je me verlaten voor een roodharige slettebak met dubbel D wiens naam waarschijnlijk iets stripperachtigs is, zoals Karin, of Candy?" Ze keek hem argwanend aan. "Toch niet Candy?"

Steve rolde zijn ogen. "Ik houd niet van dubbel D, Puyi, ik ben een lolicon, gek op DFC's, mijn date is vanavond m'n zusjes hartsvriendin. En ze heet Catharine de VIIste, oké?" Hij keek haar aan met een blik die gewoon schreeuwde, Blij om terug te zijn.

Puyi lachte en ze mepte haar tranen uit haar gezicht. "Hou op", zei ze en terwijl ze op de tafel leunde schopte ze speels en langzaam tegen zijn been aan.

Steve lachte en hij liet haar los. "Oké, shoot. Maar als je maagdenvlies al is gebroken in de tijd dat ik weg ben geweest, zal ik je levend begraven, dat zeg ik er wel even bij", zei hij en leunde ook tegen de tafel aan, niet inlevend in zijn classy rol.

Puyi lachte. "Ik heb ruzie met Mack", zei ze, "en ik heb haar een sloerie genoemd. Min of meer." Ze haalde een pluk uit haar gezicht en schoof hem achter haar oor. "Oz heeft een airhead als vriendin en het lijkt wel besmettelijk. Je weet wel, Jordan. Hij lijkt gewoon me helemaal niet meer te zien staan, hij is te druk bezig met Ms. Hoe Schrijf Je Projectiebord, hij loopt me straal voorbij en tijdens het boogschieten zei hij geeneens 'hoi' tegen me terwijl we elkaar wel vijf keer hebben gekruist." Ze keek naar het plafond. Ze dacht na over wat ze nu zou zeggen. Ze beet op haar lip. "Oh, en ken je Masen - ik bedoel, Edward Cullen?"

Steve dacht na. De bleke ginger. Hij keek weer naar Puyi en knikte.

"Ik weet niet wat ik van hem moet vinden, eigenlijk", zei Puyi en beet weer op haar lip.

"You lost me", zei Steve droogjes en boog wat meer naar Puyi heen.

Puyi keek naar Steve en lachte. "Kijk, we zijn sinds... een les waarin ik voorin ging zitten bij biologie vrienden. Soort van. En ever since het boogschieten waarin ik, ahum", ze voelde haar wangen rood worden, "nogal verslagen werd wat betreft skills, ben ik ook niet meer zo beleefd geweest tegen hem." Ze keek ietwat beschaamd naar Steve.

Steve wendde zijn blik van haar af en keek naar het plafond met de handen in zijn zakken. "Wow", zei hij.

Puyi grinnikte nerveus. "Zo erg is het toch niet, ik bedoel, ik ben een meisje after all. Het PMS-monster zou de schuld moeten krijgen."

Steve grijnsde en draaide zich om naar Puyi. "Ik heb het erover dat je vooraan ging zitten tijdens bio. Heb je soms een beetje schubvleugeligen in je buik van die Cullen-jongen?" zei hij en porde Puyi in haar zij.

Puyi lachte, nu niet meer zo nerveus, en de kleur in haar gezicht trok ook weer weg. "Echt niet!" riep ze lachend. "Masen is... Masen is... ik weet het niet. Zeker niet nu we ruzie hebben. Soort van ruzie."

"Bijna die hele zin bestond uit monosyllabes", zei Steve. "Ik maak me toch ernstig zorgen om je, Puy. Maar ik heb een idee!" Hij stond op zijn eigen voeten nu, niet meer tegen de tafel aan. "Trek een jurk aan en kom mee naar het bal."

Puyi was stil voor even. De kleur vertrok nu geheel uit haar gezicht. Het duurde enkele seconden voordat ze doorhad dat Steve haar zojuist had uitgevraagd voor het bal. Ze gniffelde, langzaam en een beetje zwak.

Er verscheen rood op de jukbeenderen van Steve. "Lach me niet uit!" riep hij haar toe.

Puyi lachte harder. "Oké, oké", zei ze. "Ik ga met je naar het feest." Ze stond op haar voeten. "Wacht je buiten op me?" zei ze terwijl ze naar de deur liep.

Steve bukte om haar schetsboek te pakken en hij liep haar achterna. "Outside it is", zei Steve, waarna hij het schetsboek uitstrekte naar haar.

Puyi glimlachte toen ze haar schetsboek aanpakte en ze liep weg.

Steve keek haar nog grijnzend na en verplaatste zich naar de ingang, naar buiten.