Het herfstbal

Een middelgrote, hal-achtige zaal leidde je zojuist naar binnen, een gigantische massa - de garderobe bevindt zich in de vorm van een gigantische aanmeldingsbalie links, terwijl rechts van je mensen staan te springen in groepjes om naar binnen te kunnen of gewoon om te kletsen. Ondanks de titel 'bal', ziet het er meer uit als een simpel informeel schoolfeest waar mensen formeel voor zijn gekleed.

Maar nu ben je binnen. Het is er prachtig, in gouden, purperen, lichtblauwe tinten en zeker ook gewoon zwart wit. Er is een bar, lichten overal, een DJ draait hits en er wordt overal gelachen. Het is er druk, gezellig, maar er hangt in de hoeken van de zaal een duistere sfeer, behalve bij de muurbloempjes, die elkaar moed inpraten dat ze geen man nodig hebben. Een fascinerende plek.

Het regende en Oz wachtte buiten op Jordan onder het afdakje. Hij hoopte dat ze niet doorweekt was, dat zou vreselijk zijn voor haar... de gedachte dat ze huilde scheurde hem bijna in twee. Of meer, dat hij haar moest troosten. Hij schudde zijn hoofd en schrok van dat hij daaraan dacht. Waarom was hij opeens zo negatief over Jordan aan het denken? Hij slikte en leunde tegen een van de palen. Hij schopte tegen het rode kleed aan.

Jean liep langs Oz met Kirche op zijn borst rustend. Hij had een arm om haar heen, als een soort trofee en zo vond hij haar ook. Een prachtig meisje. Hij keek Oz nog na nadat hij naar binnen was gekomen. De stakker, schoot er door zijn hoofd heen, zijn date was er nog niet. "Hey", vroeg hij aan Kirche, "zullen we een drankje halen?"

"Zie ik eruit alsof ik nuchter de avond wil doorbrengen, dan?" Kirche giechelde en knikte.

Kida kwam aan samen met Riley. "Oi", zei hij toen ze binnenkwamen en in zijn ooghoek zag hij iets wat leek op Oz. "Is het niet sneu dat we geen date hebben?" Melodramatisch keek hij naar boven.

Riley lachte. "Eigenlijk wel", zei hij en hij staarde Kirche na. Al was ze de koningin, ze was hot, iedereen was het daarmee mee eens. "Denk je dat Puyi er al is?" Riley keek om zich heen binnen. OneRepublic - All The Right Moves speelde.

Drew keek naar links van zich, waar Eureka op een barkruk zat. Hij dacht na. Zou hij haar ten dans vragen? Het zou beter zijn. Hij glimlachte. "Eureka", zei hij toen het nummer inzette.

Eureka hoorde de pianogeluiden en keek op. Ze bleef neutraaltjes kijken, al kon ze haar blush niet verbergen. "Vraag me dan", zei ze, toen ze nerveus werd door de stilte.

"Well, Queen of Spades", zei hij synchroon met OneRepublic wanneer hij een hand uitstak. "Mag ik je hand?"

"Doe niet zo klef", zei Eureka zo zacht dat alleen Drew het kon horen, murmerend. Ze keek naar beneden en ze keek weer op, pakte zijn hand aan.

"Sorry", zei Drew en trok haar van haar stoel, maar toch nog ietwat gently. "Als je geen klef gedoe wilde, had je me moeten weigeren." Hij glimlachte en leidde haar richting de dansvloer.

Hibari had Drew nog net naast zich staan en keek hun tevreden na. Hij had dienst: na wat er was gebeurd in de morning assembly wou Vessalius geen problemen meer. Hij deed het samen met de vice van het comité. Hij zocht haar over de zaal heen. Daar stond ze, aan de andere kant van de zaal. Alleen.

Mizuno keek ietwat streng, maar toch tevreden naar de massa. Iedereen gedroeg zich, kwam niet te dichtbij... Ze vong een glimp van Jean Amieé en Kirche von Anhalt-Zerbst op. Ze fronste, maar ze liet het gaan. Het was hun bal. Vervolgens vong ze een blik van haar collega aan de andere kant van de zaal op. Ze fronste.

Hibari keek weer weg, nonchalant. Maar hij bedacht zich. Hij begon naar de andere kant van de zaal te lopen. Toen hij daar was boog hij ietwat naar voren en zei, "Yui, mag ik deze dans?"

Mizuno twijfelde, alleen aan de andere kant, als ze hier alleen had gestaan was ze toch na een tijd wel lastiggevallen. Ze nam de hand aan en ze begaf zich naar de dansvloer. And the grass is getting greener each day...

Lavi kwam ook naar binnen. "Ah, wat groot!" riep hij. Hij was al trots op zichzelf dat hij een tux was, maar dit... was fantastisch.

Juliet droeg een jurk met daaronder All Stars, want ze had nou eenmaal geen andere schoenen. Had Lavi daarom de hele avond nog niet naar haar gekeken? Ze had haar haren gestijld... ze voelde zich een idioot. "En ik?" vroeg ze.

"Jij bent klein", zei Lavi en hield zijn hand op haar hoofd, waarna hij het haar door elkaar haalde.

Juliet rolde haar ogen. "Niet van formaat! Van uiterlijk! Ik heb uren voor de spiegel gestaan!" zeurde ze.

Lavi twijfelde, lachte toen hij een pluk van haar haar achter haar oor schoof en zei, "Het mooiste meisje van de avond." Hij keerde zich om en liep naar de drankjesbar.

Juliet bleef eerst staan, maar ze schudde zichzelf al snel wakker en liep achter Lavi aan.

Elijah kwam binnen en doordat hij niet voor zich uit keek, botste hij tegen iemand op. "Oh, sorry", zei hij. Toen bekeek hij de persoon. Rood haar, onmiskenbaar: Riley Hale.

Riley keek om. "Oh", begon hij, "Elijah."

"Matake!" zei Kida en leunde op Riley's schouder. "Stel je me tegenwoordig niet meer voor? Straks leef ik eenzaam en alleen in een apartement waar ik mezelf heb ingesloten terwijl ik wanhopig wacht op een belletje maar niemand zal me ermee verblijen!" Kida slaakte een zucht. "Maar! Laat het lot dus niet zo zijn!" Hij gesticuleerde en grijnsde naar de 'Elijah'. "Kida Masaomi is de naam!"

Elijah trok één wenkbrauw omhoog. "Oké", zei hij half-lachend. "Ik ben Elijah Woods."