Het bospad

Drew sloeg haar hand keihard weg, maar kwam wel tot stilstaan. "En wat is dit? Je lippen aanraken is een misdaad maar constant m'n arm aanranden is oké?" Hij maakte weer een afkeurend geluidje.

Mackenzie was eerst even verrast, maar haar wenkbrauwen spande zich snel weer. "Overdrijf je niet, hmm? Echt. Wat is er opeens mis met jou?" Al sinds dat ze startte over Cullen-guy was Drew pissig. "Wacht eens even... verwachtte je dat ik voor jou was gevallen?" Ze trekte een speels glimlachje en ontspande haar frons.

Drew's jukbeenderen werden lichtjes rood van de belediging en snauwde, "Je zou opgehangen moeten worden, alleen om het hebben van de gedachte."

Mackenzie's lach vertrok en vormde een C'tje. Met gesloten, ontspannen ogen zei ze, "Nou dan, what's the deal?"

Drew keek de andere kant op. "Hij heeft geen idee wie je bent, hè? En jij hebt - naast zijn naam - ook geen idee wie hij is?" mompelde hij.

Mackenzie's ogen werden groter, maar een frons kwam weer naar voren. "En wat wil je daar precies mee zeggen? Ik weet genoeg om hem leuk te vinden."

Drew lachte bespottend. "Yeah sure", zei hij en liep door.

Mackenzie veranderde haar verontwaardigde/beschaamde blik naar een neutrale, geïnteresseerde houding. "Hoezo, is er iets wat ik moet weten?" begon ze. Ze liet haar oogleden daarna weer even hangen. "Of is het zo'n 'guys thing'?"

Wat?! Alsof Drew het haar zou vertellen. Pfha. De gedachte. "Hm", zei hij alleen maar en met een neutralere blik liep hij nog altijd door.

Mackenzie rende niet achter hem aan. "Waarom doe je dat steeds?" vroeg ze, dezelfde glance als daarnet. "Stilvallen, bedoel ik?"

Drew stopte en zei enkel, "Ik vroeg me ook af waarom je motorolie bewaard in je slaapkamer." Hij draaide zich naar haar om. "Maar daar vraag ik ook niet naar. Mackenzie, je kan niet vragen waarom iemand is zoals ie is. It's rude."

Mackenzie liet weer haar oogleden half dichthangen met een lachje op haar mond terwijl ze haar armen als een pinquin langs haar lichaam liet hangen en zei toen, "Jij weet daar alles vanaf, hm?"

"Shut up", zei Drew, al verscheen een halflachje op z'n gezicht.

Mackenzie lachte en zei toen, "Zullen we teruggaan? Het wordt al donker... we kunnen door het bos. Dat is sneller, lijkt me."

Alsof zij iets wist van het bos. "Hmm", zei Drew. "Oké. We gaan toch al die kant op..."

"Oké dan!" Mackenzie lachte, rende langs Drew maar tijdens het passeren van hem wreef ze in z'n haar.

"H-" Drew wou net haar na schreeuwen, maar zei toch maar niks. Hij glimlachte enkel en liep achter haar aan.