Kamer 1071 van Eureka en Lavi

De kamer is ruim, zeer ruim voor een tweepersoonskamer. Er staan twee donkerhouten bedden. Donkerbeige behang en een laminatenvloer. Als je binnenkomt kun je links van je het lichtknopje vinden. Lavi's kant zit vol tijdschriften - National Geographic's en knipsels daaruit, vooral van artikellen over klonen. Eureka's kant is netjes en spik en span, enkel een parpier maché stukje wat Lavi op haar kant heeft gegooid. Eureka heeft ook een prikbord met daarop ingewikkelde formules.

Er is een kleine badkamer waar eigenlijk maar één persoon tegelijk in kan.

Lavi stak eerst zijn hoofd in de kier en bekeek of er iemand binnen was. Ah, no. Hij lachte en bracht zijn spullen naar binnen door ze er naartoe te laten zweven. "Dans, puppet, dans!" Hij liet nog een van zijn shirts een zekere beweging maken met zijn toverstok. Hij lachte.

Eureka sjouwde een trolley achter zich aan met een rechte rug en stopte bij deze deur toen ze haar naam op het white board zag staan. Ze zette haar hand op de handknop en draaide de deur open, waarna ze een roodharige jongen zag dollen met een kledingstuk. "Zeg, ben je uitgespeeld?" vroeg Eureka met haar mondhoeken van neutraal naar omlaag.

Lavi draaide zich om en zag een bloedmooi meisje in de deuropening staan. Strike! schreeuwden zijn gedachten. "Oh, tuurlijk!" Hij borg zijn toverstok op en keek weer op naar zijn nieuwe kamergenoot. "De naam is Lavi, Lavi Black." Hij zette er een glimlach achteraan.

Eureka keek niet eens naar de hand en liep gewoon langs hem. "Mijn naam is Eureka Prdakis", zei ze met haar scherpe Russische accent. Ze stopte bij haar bed en claimde de ladenkast, die ze begon in te richten.

Lavi bekeek het meisje met ogen vol ongeloof. Wat was ze afstandelijk? "Ehm", zei hij, "mooie naam! Dat is toch oud-Grieks? Wacht, dat betekende... dat betekende..." Hmm, wat was het...

Eureka maakte zijn zin af op een emotieloze toon. "Het is de sigmatische aoristusvorm van 'eureka'. Of te wel, eerste persoon enkelvoud. 'Ik heb gevonden' is de vertaling van dit woord." Zonder op te kijken naar Lavi terwijl ze sprak laadde ze de kast weer in.

Lavi had het niet zo willen uitleggen, maar ja, dat was wel waar het op aan kwam. "Ha, ja dat bedoelde ik", zei hij en ging op Eureka's bed zitten en liet zich daarna achterover vallen met zijn armen achter zijn hoofd. "Dus, waar kom je vandaan? Polen?" vroeg hij vanwege haar accent, terwijl hij zelf een net zo erge had.

Eureka stopte met het inpakken van haar kast. "Ik kom niet uit Polen", zei ze geïrriteerd, "Rusland heeft niks Pools." Ze ging weer verder, maar nu geïrriteerder.

Lavi had haar irritatie nog niet opgemerkt. "Oh, ik zie niet zoveel verschil. Het zijn beiden landen, bijvoorbeeld. Het is er beiden koud..."

Eureka fronste en spande haar kaak. "Gemiddeld is de jaartemperatuur in Polen 6 tot 8 graden, en in de zomer kan het tot 22 komen. In Rusland is het 's winters gemiddeld -9 en zomers maximaal 18." Ze draaide zich nu naar Lavi toe, zodat hij eindelijk kon zien dat ze zich ergerde aan hem. "En mocht je het niet opmerken, dat is een groot verschil."

Lavi zag haar gezicht. "Wat, heb ik iets verkeerds gezegd?" vroeg hij zonder een spoortje van ironie.

Eureka fronste dieper. "Eh, ja. Ik heb je zelfs net verbeterd in wat je verkeerd zei."

"Oh", zei Lavi en relaxde weer, "dat. Weet je, zo belangrijk is het verschil niet, immers zijn we allemaal hetzelfde, right?" Het knipperde en glimlachte.

Eureka draaide zich weer om om de kast in te pakken. Dat is precies hoe een hypocriet zou denken, wou ze bijna zeggen. Maar ze hield zich stil. Toch had ze gelijk. Ze kneep in haar blouse antwoordde, "Nee."

Lavi opende zijn ogen en zijn grijns verdween. "No?" vroeg hij ter bevestiging.

"Njet", antwoordde Eureka zonder een lachje. "Absoluut niet. Mensen zijn allemaal anders, qua inkomen, innerlijk, mogelijkheden... dus ja, ook waarde verschilt. Het begrip van dat iedereen gelijk is is onzin", zei ze en trok de kreukel uit haar blouse, "pure onzin." Ze legde de blouse in de kast.

Lavi fronste. "Mensen verschillen niet in waarde. Mensen-" Lavi wou zijn zin afmaken, maar realiseerde zich dat hij deed alsof hij het beter wist dan een van de dingen waar hij het over had. "Hmpfh", zei hij kortaf.

Eureka stond op en keek haar kamergenoot niet recht in de ogen aan. "Ik ga naar de wasruimte", zei ze, enkel ter informatie en trekte haar trolley met halve inhoud, die blijkbaar niet tegen de plensbui van net kon, naar de deur.

"Good luck with that", zei Lavi met een onvermijdelijk Italiaans accent en een lachje, hopend dat Eureka dat zou waarderen en misschien ook zou lachen.

Tevergeefs, Eureka liep gewoon weg en reageerde niet eens meer op Lavi. Buiten de kamer stopte ze even en trok haar toverstok tevoorschijn. "Amnesia", zei ze en richtte de toverstok op de plek waar Lavi net nog stond voordat ze de kamer verliet. "Amnes-" begon ze nogmaals, maar door een korte kramp in haar hand vanwege het uitknijpen van het blouse richtte ze nu op zichzelf. "I- aaaah", schreeuwde ze en liet daarna haar stok vallen. Ze kneep haar ogen dicht, en zodra ze haar ogen opende wist ze niks meer van wat er was gebeurd, ze zag enkel haar natte was en nam aan dat ze ze naar de wasruimte moest brengen.