Trainingsruimte

Dit is niet hetzelfde als een trainingsveld: een trainingsveld is voor officiële gevechten, ondanks de naam, maar deze trainingsruimte is voor melée-strijders, mensen die aan precisie en uithoudingsvermogen willen werken en natuurlijk kun je ook tegen elkaar in een strijd gaan. Het is een niet zo zeer grote zaal, maar zeker wel ruim. Grijs-antraciete bakstenen vormen de muren van deze plek en er hangt her en der een poster met daarop een toernament of uitdaging. Ook als je roommates zoekt kun je dat hier bij het prikbord ophangen, maar het is handiger dat te doen bij het officiële prikbord. Er zijn veel zwartgekleurde bokskussens en matten. Door de simulator aan te zetten kun je het strijdsplatform activeren.

Anthony was sneller dan Mackenzie en deed ook niet moeite om zich aan haar tempo te houden. Toen ze er waren liep hij de open deur in en zag dat het leeg was. Hij maakte een afkeurend geluid.

Mackenzie haalde één wenkbrauw omhoog. "Wat, wat is er?" Ze keek zelf de deuropening nu in, haar hoofd zijn elleboog aanrakend.

"Afstand", siste Anthony haar toe.

Mackenzie fronste en haalde haar hoofd weer terug. "Jeez, chagrijn", zei ze. "Dus, wat ben je van plan te doen zonder tegenstander?"

Anthony keek eventjes kort met zijn normale gezichtsexpressie naar Mackenzie.

Mackenzie keek verbaasd en wees met een vinger naar zichzelf om te kijken of ze het goed begrepen had.

Anthony snoof geluidloos. "Vlei jezelf vooral niet."

Mackenzie fronste en balde haar vuisten. "Jeez, jij bent hier degene die onduidelijk is!"

Drew hoorde de schreeuw en herkende de stem. Hij liep diezelfde richting in.

Anthony fronste en greep haar hals vast. "Ik heb geen tijd voor je commentaar", siste hij.

Drew zag Mackenzie staan, alleen gelijk gingen zijn mondhoeken omlaag. "Zet haar neer, Anthony", zei hij pissig.

Mackenzie fronste dieper nadat ze niet eens verbaasd was geraakt doordat ze bij haar hals werd gegrepen. "Drew, rot op", zei ze terwijl ze haar hoofd zijn richting in wendde.

Anthony keek scherp naar Drew. "Hoezo, wat is ze van je?"

"Ze is..." begon hij en keek van Anthony naar Mackenzie. "Een vreemde, verwarde kennis van me die ik moet spreken", zei hij uiteindelijk.

"Je denkt toch niet dat ik dat geloof, of wel?" Anthony trok een wenkbrauw omhoog.

"Nee", zei Drew en bleef Mackenzie aankijken, "maar jij geloofde me in elk geval toen ik zei dat ik niet achter dat hele gedoe met de Zweedse uitwisselingsstudent zat."

"Wat heeft dat er nou weer mee te maken?" zei Anthony en liet zuchtend Mackenzie los.

Mackenzie keek naar de grond terwijl ze werd neergezet. "Als jij niet weggaat, ga ik", zei Mackenzie en gunde Anthony geen antwoord.

Anthony leunde tegen de muur, "En dan ben ik degene die een scène schopt."

"Mackenzie, het duurt niet lang, luister nou even naar wat ik te zeggen heb", Drew keek Anthony aan met de wens dat hij weg zou gaan.

Anthony bleef waar hij stond.

"Nee", riep Mackenzie fronsend en liep al Drew's kant uit. "Waarom laat je me niet gewoon met rust!?" siste ze.

Drew fronste nu terug. "Dat heb ik al gezegd, Rockbell."

"Wat je ook hebt gezegd is dat je jouw deel van het-elkaar-nooit-meer-zien zou doen!" riep Mackenzie uit en dook dichter naar Drew.