Trainingsruimte

Drew snoof geluidloos en siste, "Je wilt me niet als vijand hebben, Mackenzie."

Mackenzie lachte bespottend. "Bitch please, ik heb je al eens verslagen, in een toernament nog wel!"

Anthony gniffelde.

"Je weet best dat ik je liet winnen", zei Drew, nog steeds pissig en dieper fronsend, "bovendien is dat niet wat ik bedoel. Je weet dat je me ook wilt. Stribbel niet zo tegen, for once."

Mackenzie gooide haar vuist in zijn maag. "Ik heb nooit gezegd dat ik jou 'wilde'. En guess what? Het enige wat ik van je wil is dat je me met rust laat!"

Drew greep naar zijn maag. "Goddamnit..." kreunde hij zacht en hij greep de linkerbovenarm van Mackenzie. "Waar ben je nou zo boos over, eigenlijk? Dat Luke ons zag? Dat er een roddel is over mij en die Zweedse? Dat jij dat gelooft?"

"Nee", siste Mackenzie, "over dat je een two-timer bent en werkelijk iets hebt met Eureka, ik bedoel, jeez Drew. Ik heb nog nooit je ook maar iets horen zeggen over haar. De eerste keer dat ik in het veld stond kende zij mij wel alleen ik had geen idee waarom ze zo opgefokt was." Ze wrong zichzelf los en liep rustig weg.

"Eureka en ik hebben ook helemaal niks!" zei hij kwaad. "Ze denkt dat alleen maar. Dat is mijn schuld toch niet, jeez!" En hij wierp nog een glare naar Anthony.

"Pff, alright", zei Anthony en rolde z'n ogen terwijl hij wegliep.

Mackenzie zei nu een stuk rustiger, "Oké, waarom denkt ze - en Luke, en dat ene meisje van net - dan dat jullie wat hebben?"

"Omdat", begon Drew, wetend dat het volgende niet bepaald goed zou vallen, "omdat we ook weleens... nou ja... kom op Mack. Jij weet net zo goed als ik dat je niet meteen getrouwd bent als je eens tongworstelt met iemand."

Mack snoof, maar wist dat hij gelijk had, tenminste, als hij de waarheid vertelde. "Heb je haar niets beloofd of zo? Gingen jullie dan niet uit?"

Drew keek even weg en zei zacht, "Nou ja, ik heb haar wel beloofd om met haar naar het herfstbal te gaan, maar..."

Mackenzie fronste. "Waarom?"

Drew keek verrast op, "Waarom wat?"

"Waarom zei je zoiets tegen haar?" vroeg Mackenzie geduldig.

Drew mompelde alleen maar, "Het was niet alsof ik al had gepland om iemand anders te vragen. Sowieso, ze wou dat ik haar vroeg, dus waarom niet?"

Mackenzie zuchtte. "Oké. Alright. Ik geloof je. Er is nog een ding wat ik weten wil, ga je nog steeds met Eureka naar het herfstbal?"

Drew trok één wenkbrauw omhoog. "Well of course."

Mackenzie keek op. "Hmpfh", zei ze alleen maar.

Drew kwam dichterbij haar en zei op een sluwe toon, "Behalve als jij het liever anders hebt."

Mackenzie liep achteruit terwijl hij vooruit liep en kwam zo tegen de muur terecht. Ze schrok even kort maar hield haar hoofd cool en keek voor zich uit met gekruiste armen. "You wish", zei ze.

Drew boog voorover en leunde met één hand op de muur, "Jij niet, dan?"

Mackenzie voelde kleine rode plekjes vormen bij haar jukbeenderen maar keek weg. Als ze nou maar niks zei, ging hij vanzelf weg.

Eureka liep de hal voor de trainingsruimte in en schrok. Ze schraapte lieflijk haar keel en probeerde met al haar macht fronsend te kijken, maar ze moest zich meer richten op het feit dat haar ogen droog moesten blijven.