Morning assembly #1

"Maar waarom?!" zei Lal, nu met tranen in haar ogen, "Waarom geef je om mij? Alles wat ik doe gaat fout, alles waar ik aan begin gaat mis, alles wat ik wil eindigt in iemands anders handen!" Het kon haar niks schelen dat ze huilde. Ze huilde nooit, maar ze kon het niet meer ophouden. "Zo gaat het nou al weken, maanden. Het toernament... en... en...!" Ze slikte haar woorden in.

Xerxes keek haar verbijsterd aan en zei toen, "En?"

Mirch beet op haar lip en spuugde zowat haar tranen uit. "En jou, Xerxes, verdomme."

Xerxes' ogen werden groter. Een stilte heerste, voor God weet hoe lang, maar Xerxes boog toen voorover en fluisterde, "Ben ik dan fout gegaan? Ging er iets tussen ons mis? Ben ik in ie-" Kirche, flitste er door zijn hoofd. Hij zuchtte en keek op naar de nog steeds huilende Lal. Hij stak zijn hand uit en legde hem op haar kaak zodat hij nog net haar tranen kon wegvegen. "Je weet hoe het zit met Kirche. Het kan me echt geen reet schelen wie ze is of wat of wat ze doet. Het gaat om jou, Lal. Laat haar niet de hoofdrol spelen in jouw leven."

Lal's hart sprong over toen Xerxes haar aanraakte. Ze probeerde te stoppen met huilen, maar in elk geval huilde ze nu van geluk. "Ik weet het ook niet, ik denk dat ik gewoon erg kwetsbaar ben deze periode. Misschien ben ik wel ongesteld of zo." Ze probeerde te lachen.

"Ik dacht dat vrouwen zeurderig, vervelend en verschrikkelijk waren tijdens hun menstruatie?" zei Xerxes. "Geen van alle symptomen zie ik op jou?" Hij liet haar nu los en met zijn andere hand pinkte hij nog even haar andere tranen weg.

Mirch lachte. Ze kon Xerxes wel zoenen nu. Zo blij was ze met 'm. "Xerxes", zei ze en probeerde zo serieus mogelijk te klinken. "Er is iets waar ik al echt weken over in zit."

"Oké", zei Xerxes en ging in de plaats van tegenover haar nu naast haar zitten. "Vertel op."

Lal slikte en ze spande haar kaak. "Het is raar", zei ze, "het is vreemd, het is..."

Romeo kwam aangelopen en zag Lal en Xerxes naast de deur zitten. "Oi", zei hij een beetje toonloos, maar toch verbaasd. "Gaan jullie niet naar binnen?"

Xerxes keek op. "Oh, Romeo", zei hij en hij stond op. "Misschien is dat een goed idee. Lal?" Hij keek weer terug naar Lal.

Mirch was eerst beschaamder dan ooit dat Romeo erbij was, maar ze herstelde zich en zei ietwat opgelaten, "Tuurlijk." Ze stond op.

Xerxes liep voorop de zaal weer in en hij zag Luke nog bezig zijn met Kirche en Panty. Xerxes bedacht dat het misschien beter was hen te laten voor wat ze waren en te stoppen met aandacht aan hen te schenken.

Romeo liep achter Xerxes aan de zaal in. Hij keek enkel voor zich uit.

Tyler kwam ook naar binnen en zodra hij Luke zag liep hij daar heen. "Yo", groette hij hem en de twee dames.

Ace had achter Tyler gelopen en zei hetzelfde.

Tyler schrok. "Jezus", zei hij en kalmeerde.

Ace lachte en legde zijn hand op het hoofd van Tyler waar hij zijn haren door elkaar gooide.

Kirche zwaaide naar de blonde jongen en groette hem met een simpele, "Hey." Ze rukte zich los van Luke en sprong op de blonde. "Oh, jullie zijn Lycans toch? Man, ik houd van Lycans."

Ace was nauwelijks verrast. "Hmm", zei hij alleen maar.

Tyler zuchtte en ging naast Luke en het blonde meisje op hem staan tegen de muur.

Kirche fronste even kort maar lachte weer. "Ik ben Kirche. En jij bent...?"

"Niet echt zo geïnteresseerd in introducties", maakte Ace af en liep naar Luke. "Dus dit is de status die je aangaat dit jaar? Hetzelfde?" Ace produceerde een vals glimlachje.

"Wat is er zo mis mee?" vroeg Luke. "Nieuw jaar, geen nieuw persoon." Hij grijnsde terug.

Panty nestelde zich dieper in de arm van Luke en fronsde naar de blonde jongen. "Wat is je probleem?" vroeg ze fierce.