Morning assembly #1

Miku knikte. "Verrassend dat er mensen over mij weten", zei ze toonloos.

Chrome bleef het meisje doordringend aankijken. "Hatsune, toch? Miku Hatsune", herhaalde ze. Ze had één keer over haar gelezen op een otaku website, gewoon voor wat Japans nieuws, niet voor die manga-shizz zelf. Dat vond ze zulke belachelijke onzin.

Miku knikte nogmaals. "En jouw naam is?" vroeg ze beleefd.

"Kurōmu Dokuro", zei Chrome en stak haar hand uit. "Ze noemen me meestal Chrome. Aangenaam."

Miku bekeek de hand.

Chrome trok een wenkbrauw op. "Het is een ontmoetingsgebaar", legde ze uit. "Was je nog niet zover met het programeren?"

Miku keek naar haar. "Hoeveel weet je precies van mij?" vroeg ze.

Chrome trok haar hand terug. "Ik weet hoe je heet, hoelang ze bezig zijn om je perfect te maken, dat je uit Zweden komt. Ik weet dat je magisch bent, ik weet dat je in staat bent gewichten tot 7000 kilo op te tillen, ik weet dat je je eigen stembanden kan aanpassen, maar altijd zal blijven klinken als een computer. Ik weet dat je beschikt over een baarmoeder en geslachtsorgaan. Ik weet dat je net zo leeft als een mens. Maar dan is er nog altijd het feit dat je nog een paar maanden geleden opgesloten zat in het lab. Hoe kom je hier, sowieso?" vroeg ze.

"Ontsnappen", begon Miku en deed een stap dichterbij Chrome, "is makkelijker dan het lijkt uit zo'n lab."

Chrome's ogen vernauwden zich. Ze had een nieuwe rivaal gevonden. "Ah", zei ze, "zal ik je voorstellen aan vrienden van me, Miku? Of heb je al je eigen kliekje?"

Miku dacht even. "Is goed", besloot ze.

"Je kunt wel tegen een stootje, hoop ik?" vroeg ze nog na, aangezien Chrome's vrienden niet helemaal klef en lief waren. Ze begon al met lopen richting Drew's kant.

Miku knikte, ook al kon Chrome het niet zien aangezien Miku achter haar liep. Daar ging het ook allang niet meer om, ze waren immers al aan het lopen. Ze zag in de verte twee witharige jongens en een zwartharig meisje.

Chrome stopte bij Anna. "Hey", zei ze monotoon tegen haar en Drew, expres keek ze niet naar Anthony, wetend dat ze eruit zou zien als pudding als ze dat zou doen. "Kan ik jullie voorstellen aan Miku Hatsune?"

Drew keek naar Chrome en van haar weer naar het blauwharige meisje, blijkbaar Miku Hatsune genaamd. "Oi", zei hij en hij hield een hand omhoog.

Anna zag Miku en ze stak ook haar hand op, "Ben jij niet dat... robot-meisje? Nee wacht."

Drew keek naar Anna. "Robot?" vroeg hij haar.

Anthony keek niet om. Hij was tegen de muur aangeplakt en keek de andere kant op.

Miku's oog viel op de apatisch-ogende jongen die niets zei, starend keek ze naar hem.

Chrome keek op. "Oh", zei ze en ze volgde haar blik, "dat is Anthony."

Miku wendde haar blik niet van hem af.

Anthony draaide zijn hoofd om nadat hij zijn ogen had gerold en hij zag naast Chrome een blauwharig, bloedmooi meisje. Zijn mondhoeken gingen omlaag. "Wie is dit?" vroeg hij.

Chrome fronste en volgde zijn blik en weer terug. Het oogcontact tussen die twee was haar iets té intiem. "Ik stelde haar net voor. Ze is Miku Hatsune. Je weet wel, dat experiment uit Zweden." Hopelijk schrikte dat hem af.

"Net was ze nog een robot", voegde Drew eraan toe.

Anna porde haar half-broer in z'n zij.