Morning assembly #1

Panty keek fronsend weg.

Hibari liep door en trok Drew mee.

Drew's adem stokte in z'n keel. Oké, dus Mackenzie wist niets van gister, Eureka, Anthony, Charlie en Hibari waren nu z'n vijanden geworden, hij moest naar de principal komen, maar bovenal, May was er dit jaar. Shit. Hij protesteerde niet tegen het meeslepen.

Anthony ving een glimp van haar beeldschone verschijning op in de hoek van zijn oog dus hij dacht dat het oké was om weer gewoon vooruit te kijken. Zo liep hij achter Drew en Hibari aan.

Mizuno liep als laatste de zaal uit.

Koi liep nog geen seconde later, Mizuno nog nakijkend, de zaal binnen. Alle ogen waren op haar gericht. Wanhopig keek ze in het rond. "Huh?" riep ze.

Eersteklassers rolden hun ogen zowat uit hun kassen en zuchtten luid toen ze het meisje zagen verschijnen. Tyler bekeek het meisje. Zijn pupillen werden iets groter toen hij zag dat het het meisje van de bus was. Hij fronste. "Ik ben zo terug", zei Tyler en hij verliet de muur en liep naar het meisje toe.

Mackenzie keek het nog steeds beangstigd na.

Eureka zag Mackenzie in de crowd en ze fronste. Ze liep naar haar toe en siste, "Als je het maar weet, meisje, dit is allemaal jouw schuld." Ze draaide haar rug weer naar haar toe met een afkeurende sneer voordat Mackenzie iets terug kon zeggen.

Mackenzie opende haar mond, alleen ze besefte dat Eureka gelijk had, of tenminste, het leek anders wel erg zo. Ze keek nog even met een dichte mond naar de deur.

Koi keek op en fronste. "Wat doe jij hier?" zei ze tegen de blauwharige jongen.

"Ik ga naar school", zei Tyler droogjes, "de vraag is wat jij hier doet. Zit jij niet nog op de basisschool?"

"Moest dat een belediging voorstellen?" Koi snoof. "Ik ben vijftien en ik zit in de eindexamenklas hier."

Tyler lachte bespottend. "Yeah sure", zei hij, "denk je dat iemand dat gelooft?"

"Senpai", corrigeerde Koi hem.

"I beg your pardon?" Tyler liet één wenkbrauw omhoog gaan.

"Je denkt toch niet dat iemand dat gelooft, senpai", zei Koi. "Jeez." Ze draaide haar rug naar hem toe en schoof haar BB open.

Tyler keek even walgend, maar glimlachte moeilijk weer. "Doe je dat vaker?" vroeg hij.

Koi deed geen moeite neer voor haar Sugar Baby stem, ze was nu gewoon monotoon maar hoogjes aan het praten zoals altijd. "Hangt eraf wat je bedoelt", zei ze en scrollde naar haar favoriete doujinshi site.

Tyler boog iets voorover. "Dat met die Japanse onzin", zei hij.

Koi schrok op, pupillen werden kleiner en haar irissen groter. Ze sprong gelijk op en schoof haar BB in één beweging dicht. "Wat zei je daar?" siste ze. "Onzin?" Ze greep naar zijn hals, negeerde het feit dat hij nu ongelofelijk dicht bij haar was, trok er stevig aan. "Noem jij de eertitels, de gewoontes, tradities van een heel land, een land vol talenten die mij dagelijks bijvullen met mijn dagelijkse behoefte, onzin?!" Ze spuugde nog net niet in z'n gezicht.

Tyler spande zijn kaak en rukte zich na twee seconden denken los. "Pretty much, psycho", zei hij.

Koi fronste en gooide zichzelf met al haar gewicht via haar ene been op zijn linkervoet.

Tyler deinsde enkel achteruit. "Wat heb jij opeens?"

Koi opende haar mond om te reageren alleen haar BB piepte. Haar pupillen werden weer groot en haar irissen klein. "Yay, een update!" Ze caramelldanste heen en weer zonder haar armen en negeerde de jongen nu volledig.