Morning assembly #1

Drew keek kwaad naar Mizuno. "Hou je erbui-" Zijn oog viel op het meisje wat naast Mizuno stond. Mackenzie. Shit.

Hibari trok Drew aan zijn kraag mee de zaal uit.

"Hey!" riep Drew, alleen echt tegenstribbelen deed hij niet meer. Zeker niet met Mackenzie in de buurt.

Anthony liep minachtend kijkend naar de rest van de zaal er achter aan. Hij keek nog even naar Miku en wanneer hij dat deed liet hij een spoortje van een glimlach zien.

Miku keek hem lusteloos na.

Chrome fronste en probeerde een blik af te dwingen, maar hij keek niet meer naar haar. Verdomme.

Mizuno ging achter Anthony aan.

Eureka keek alleen maar naar Drew. Waar was hij mee bezig? Waarom vechtte hij... waarom... waarom was hij zo opgefokt?

Drew keek voor zich uit, maar ving een blik op van de zijkant. Hij zag Eureka. Hij fronste.

Eureka schudde haar hoofd. Ze kende Drew niet meer zo. Drew was rustig, kalm, beheerst. Zonder Eureka draaide hij door, dat zag hij toch zelf ook wel?

Hibari had Drew bijna bij de deur. De hele zaal was stil, doodstil.

"Dus ik zei tegen haar, 'Maar hoezo Lelouch? Lelouch is zo-'", May stopte toen ze tegen iemand aanbotste met lopen en het praten tegen Daniel en Gabe. Ze herkende hem wel. "Oh, hey Hibari." Ze verbaasde zich niet over zijn stijve houding maar wel dat Drew ernaast stond. Ze glimlachte. "Oh hey, Drew." Ze kneep bij de glimlach haar ogen dicht.

Drew schrok op. Shi... shit. Wat deed May hier? "...May..." stamelde hij. Meer kon hij niet zeggen. Zijn hart bonkte sneller en hij voelde zijn handen zweten.

May lachte. "In de problemen? Alweer?" Ze tikte op het plekje tussen zijn sleutelbeenderen en grinnikte. Toen ving ze een blik op van de jongen achter hem. "Anthony! Gosh!" Toen pas merkte ze de stilte op. "Hey is er iets heel ergs gebeurd of zo?!" zei ze en haar hoofd ging de zaal rond.

Elizabeth probeerde haar lach in te houden. "...Fuck", zei ze en ze glimlachte.

Anthony zag May. Zijn pupillen werden kleiner en zijn mond vloog open, maar net voordat hij begon te praten keek hij weg. Dit was al eens gebeurd. Dit was niks nieuws. Anthony kon ermee dealen nu.

"May?" vroeg Hibari als teken dat ze in de weg stond.

May lachte. "Oh tuurlijk", ze sprong meteen opzij en wenkte Daniel en Gabe ook aan de zijkant.

"Oh", Daniel keek op en ging de zaal binnen om de jongens heen. "Haha", hij lachte nerveus.

Gabe volgde Daniel alleen zei niks.

Panty keek op en schrok vervolgens. Ze durfde Luke niet los te laten, al was dat wel beter geweest. Ze fronste, probeerde haar ogen dicht te knijpen.

Daniel zocht door de zaal met zijn ogen en daar zag hij haar. Hij grijnsde, ook al zat ze zowat ingenesteld in de arm van iemand anders. Hij zwaaide.

May duwde Gabe vooruit. "Kom, kom", zei ze en lachte. "Volgens mij zijn we al te laat. Zie je niet hoe iedereen kijkt?" Nerveus lachte ze verder.

"Maar we hebben nog ruim vijf minuten!" mopperde Gabe die niet protesteerde tegen het duwen. Beter van niet.

Daniel liep verder met Gabe en May mee.