Morning assembly #1

Tyler fronste even kort maar ontspande zijn voorhoofd toen. "Wat is geupdate?" Hij gritste het in één handbeweging uit haar handen en bekeek het schermpje. Hij hield het even schuin. Hij zag lijntjes... en... oh het was een lijf. Spieren. En dat was- Tyler fronste weer.

"HEY!" riep Koi opgefokt en pakte hem snel terug. "Freak", siste ze en opende haar BB weer zonder neer te kijken.

"Dat is jouw dagelijkse behoefte?" zei Tyler, enkel gefronst. "Yaoi?"

Koi opende even haar mond maar fronste toen. "Noem het niet zo", zei ze, "dat klinkt alsof je BL bedoeld."

Tyler ontspande zijn voorhoofd nu. "Whatever", zei hij, "ben je niet wat te jong daarvoor? Is dat niet 18+ stuff?"

Koi bloosde. Ze fronste en zei, "Wat is je probleem nou?"

Mackenzie was zo verward dat ze even tegen Riley zei dat ze naar haar kamer ging en ze zich niet zo goed voelde, wat waar was. Ze verliet de zaal zonder op een reactie te wachten.

Riley keek haar na. Wat was er toch aan de hand?

Kida stootte Raven aan. "Zie je wel, jouw vampiergebrabbel heeft haar geschokt!" Hij glimlachte erbij als teken dat het een grapje was.

"Hey!" riep Raven verontwaardigd. "Het was Riley die erover begon!" Ze porde Kida terug.

Daemon opende de grote deur. Zijn verschijning vereiste instant-stilte. Hij liep richting het podia.

Aden liep achter Daemon aan. Hij zwaaide een paar keer naar leerlingen maar ook hij liep recht door naar de podia.

Ook Heiden kwam uit de deur, liep ietwat apathisch en toch sierlijk naar het podium. Hij keek casual de zaal even in naar de nieuwe leerlingen.

((Jongens, er is één podium toch?))

Jack liep achter Heiden aan en zwaaide vrolijk, net als Aden, naar de crowd, maar net iets minder casual, maar toch weer beheerst. Toch blies hij nog een luchtkus naar een laatstejaars die naar hem zat te blozen. Altijd goed voor de zelfvertrouwen van die kids.

Takeshi maakte zijn entree met een nonchalant lachje en een sexy blik. Hij liep recht achter Jack en hij zwaaide enkel naar een groepje van leerlingen, maar verder niet.

Tyler keek om. De leraren liepen binnen. Het was stil met zacht geroezemoes.

Koi keek ook de kant van de deur in. Ze wou wel squee-en van geluk, de leraren dit jaar waren zo hot, zo ongelofelijk hot. Haar blik ging even één seconde naar Tyler die stil was en toen weer naar de leraren. Wiens uke zou hij kunnen zijn? Ze zocht de leraren af. Hmm, misschien die zongebruinde? Koi staarde naar de blauwe haren van Tyler. Nah. Vloekt.

Romeo had tijdens het gevecht één keer naar Anna gekeken maar toen ze viel niet meer. Leek hem ongepast. Hij keek toch nu even om.

Sebastian liep achter Takeshi aan en keek niemand aan, totdat ze Nyckolas passeerde, die hij verlangend aankeek.

Nyckolas bloosde en keek weg.

Trey keek even op maar zag niks bijzonders dus keek hij weer naar het podium.

Anthony liep eindelijk toen de leraren bij het podium stonden naar de stoelen. Hij zag Kenwyn en hij was niet meer ongemakkelijk. Wel voelde zijn borstkas zwaar toen hij naast haar ging zitten. Hij dacht aan wat Charlie zei.

Kenwyn had voorzichtig opgekeken naar Nyckolas maar toen hoorde naast zich een geluid en draaide zich terug. Ze fronste. "Wat doe jij hier?" siste ze.

"Aanwezigheid is verplicht bij de morning assembly, Kenwyn", zei Nathaniel alsof het niks was, maar zijn stem stokte eigenlijk nog in z'n keel. De klanken uit Kenwyn's keel waren opeens zo zwaar. Te snel praatte ze, maar ook weer te langzaam. "En eigenlijk waren er geen katjes meer die de boom in moesten."

Kenwyn trok één wenkbrauw weer op. Dat was officieel de zwakste stem die Kenwyn ooit van hem gehoord. Meestal stootte zijn stem gewoon zo af van de arrogantie en narcisme, maar nu leek hij ergens anders aan de denken. Even wou Kenwyn het checken, maar ze keerde zich bijna terug - alleen haar ogen bleven op hem. "Oh", zei ze argwanend.