Morning assembly #1

Nathaniel voelde haar ogen nog steeds op hem rusten. "Let er liever op dat je echtgenoot je niet zat wordt", zei hij geïrriteerd.

Kenwyn fronste, maar reageerde niet meer. Deze opmerking bevestigde alleen maar dat hem iets dwarszat.

Jean glipte naar binnen en zag al gelijk Kirche. "Aye", zei hij met een ondeugende glimlach en hintte haar met een glans in zijn ogen dat er nog niemand op hem leunde.

Kirche keek even ongeïnteresseerd maar bij het zien dat het Jean was verbreedde haar lach. "Jean! Ik dacht dat je niet zo komen!" siste ze, omdat stilte was vereist nu. Ze greep Jean vast. Ze was dol op hem.

Mizuno keek nog even met genauwde ogen naar de roodharige jongen toen ze met Hibari weer naar binnen kwam, rustig en zo stil mogelijk. Ze liep naar een lege plek in de massa om in haar eentje te staan.

Hibari zocht Eureka op en hij tikte enkel beleefd op haar schouder en legde toen gelijk zijn vinger op zijn lippen als teken dat ze niet konden praten, maar dat hij er toch weer was.

Eureka deed even haar mond open, maar sloot hem weer. Ze glimlachte. Ze was blij dat hij er weer was.

Levi keek weer voor zich en haar aandacht bleef hangen op de laatste leraar. Hij had iets betoverends, iets wat haar aantrok. Haar hart voelde zwaar. Hormonen? dacht ze en fronste. "Elijah", vroeg ze ietwat geïrriteerd, "geloof jij in liefde op het eerste gezicht?"

Elijah was niet verbaasd door de random vraag. Zo was ze nou eenmaal. "Ik geloof sowieso niet in liefde", begon hij, "dat weet je." Hij geloofde in hormonen, zoals hij en Levi het altijd noemde, hij geloofde in zwaktes, maar liefde? Bitch please.

Levi wou iets zeggen maar hield toch haar mond. Straks praatte ze hem voorbij. Ai.

Daemon liet de rest van de leraren een linie vormen achter zich en nam de lead. "Jongens en meisjes, androids, lycans, aardlingen, Aeglers, meer - welkom bij een nieuw jaar in het AMF. We weten allemaal het geschiedenisverhaal dus dat zouden we moeten kunnen skippen, no?" Hij keek rond en glimlachte. "Voor de nieuwe mensen stellen we toch nog even de hoofdleraren voor. Er zullen meerdere leraren zijn dit jaar, maar deze hebben het meeste invloed." Hij draaide een beetje. "Ik ben Daemon Spade, ik geef Toverdranken, Toverspreuken en Bezweringen, Verdediging, Klassieke talen, Gedaanteverwisseling, Geschiedenis en het magievak Illusies." Hij stak een hand uit naar de mensen achter zich.

Takeshi sprong in met een glimlach. "Ik ben Takeshi Yamamoto. Gek van baseball, waarom ik ook jullie LO-leraar ben. Verder geef ik Wiskunde, Martial arts, Verdediging, Water/Storm magie, Italiaans, Spaans en bijna alle Oosterse vechtsporten."

Aden stapte naar voren. "Ik ben Aden Holloway. Ik geef biologie, anatomie, natuur-, aard- en scheikunde en Planeetkunde van Law of X." Hij glimlachte.

Mizuno's hart smolt bij het horen van zijn stem. Ze slikte. Ze verlangde zo naar hem.

Heiden stapte ook naar voren en glimlachte ook. Koeltjes keek hij de zaal in. "Heiden Gavner. Ik heb vele rondtrekkingen rond de wereld gemaakt, zo geef ik dan ook vele vakken. Engels, Wiskunde, Aardse aardrijkskunde, Biologie, Geschiedenis, Verdediging, alle Europese talen en vechtkunsten, Gedaanteverwisseling, Anatomie, Astronomie, Waarzeggerij en Kunst, om precies te zijn."

Edward keek op. Hij was eerst verrast om hem weer te zien, wat stom was, want hij zou hier blijven, maar alsnog. Hij glimlachte toen. Niet dat Heiden het vanaf hier zou zien.

Sebastian deed nu een stap naar voren. Gelijktijdig werd iets koeler in de zaal. "Sebastian Michaels. Engels, Geschiedenis, Verdediging, Zwarte Magie, alle talen incl. Klassieke Talen, Anatomie en Kunst. Suāve tē cognōscere est!"

Nyckolas deed z'n best niet op te kijken en daardoor werd hij alleen nog roder.

Kenwyn merkte het op alleen wist niet waar hij zich nou zo van slag door liet brengen.

Miku keek niet meer naar de mensen waar ze net bij was voorgesteld nu Anthony er niet bijstond. Ze bekeek haar nieuwe docenten zonder er verder over na te denken.

Anna voelde zich niet meer lekker in haar vel. Ze was net geduwd door Drew en om een of andere reden voelde ze zich daar ongelofelijk naar over. Drew deed nooit zo. Ze probeerde niet op te kijken omdat ze anders in oogcontact kwam met anderen en als er iets was waar ze geen zin in had was het dat. Ze probeerde één keer te kijken naar alle leraren. Michaels, Holloway, Gavner - haar favoriete leraar, Yamamoto en Daemon, en natuurlijk Bezarius daarachter. Dat was best oké. Ze schoot haar blik van hen af en automatisch ging haar blik naar Romeo.
Hij keek.
Snel wendde ze haar blik weer af, nerveuser dan daarvoor. Ze was hier echt niet goed in. Ze voelde zich ongelofelijk fragiel. Ze fronste. Waarom was ze nou zo'n watje opeens? Waarom kon ze zich niet weer... normaal... doen en...

Romeo zag dat ze wegkeek en daarna bleef hij nog even drie seconden kijken hoe ze zich ietwta zenuwachtig probeerde te herstellen waarna hij ook gewoon voor zich uitkeek. Gavner stond ertussen. Romeo glimlachte, of hij produceerde iets wat erop leek.

Jacj schraapte kort zijn keel. "Dit jaar zullen vele evenementen komen en gaan, we zijn zelfs aan het plannen voor een kamp voor alle klassen-" Zijn speech werd onderbroken door joelende eerstejaars. Die energieke meiden toch, dacht hij. Hij rolde zijn ogen en lachte. "Rustig maar. Het komt nog lang niet. Natuurlijk eerst nog het herfstbal." Hij wou verdergaan, alleen hij keek moeilijk. Er was nog dat andere onderwerp waar hij het over moest hebben.

Takeshi legde een hand op Jack's schouder en knikte begrijpend. Met ernst keek hij de zaal in. "Het is ons te horen gekomen dat een leerlinge is... lastig gevallen door een waarschijnlijk medeleerling. Dit is natuurlijk ernstig, naar en bovenal doen we er alles aan om achter de identiteit te komen. Het discipline comitee is ook hard aan het werk. We zullen hem vinden."

Charlie maakte een afkeurend geluidje en hij verliet de zaal. Wat dachten ze nou?