De eetzaal

Links voor de goedzakken en rechts voor de bad boys.

Het is een goudkleurige zaal met donkerhouten tafels en veel schilderijen aan de muur. Op elke tafel staan deuzenden schalen vol eten en er zit altijd wel iets in handbereik wat je wilt eten: maar hey, de plek is magisch, hmm? Borden van een lichte tint goud en matchende gralen, zilver-geel bestek en over de tafels zit natuurlijk een donkerrood kleed. De stoelen zijn erg donker van kleur en ook van hout, stevig en moeilijk om doorheen te zakken. Het is er druk. Krijg het beeld van de eetzaal in Harry Potter in je hoofd, anders.

Kenwyn liep de eetzaal in en ging aan de kant van de slechte zijde zitten. Ze keek nog rond of Nyckolas er ook was. Ze nam dan maar een aardbei en nam er een klein hapje van.

Mackenzie liep vrolijk naar de linkertafel en greep al meteen een kippenpoot van de grote, gebraden gevleugelde op de tafel. "Mwahm!" zei ze tegen Lucas die achter haar liep. "Jij ook?"

Lucas grijnsde en zei, "Sure." Lucas boog voorover en zette zijn hand om het voedsel wat zíj had gepakt. Hij beet er een stuk vanaf. "Hmm."

Drew keek geïrriteerd naar de twee, wendde zijn blik daarna subtiel af en ging zitten terwijl hij voor zichzelf een stuk afbrak van het gevleugelde.

Lucas grijnsde en keek naar Drew, "Oh? Is dit niet de verkeerde tafel voor je, Drew?"

Nathaniel liep de eetzaal binnen en zag Kenwyn eenzaampjes zitten. Met minachting naar haar gericht ging hij schuin tegenover haar zitten. "Geen Nyckolas aanwezig?" Hij pakte een kopje en zwaaide het kinderlijk langzaam heen en weer met zijn duim en wijsvinger. "What a pity."

Kenwyn fronste. "Als het niet genoeg voor je is dat ik je gezelschap houd, ga dan bij de goedzakken zitten." Ze brak nog een stuk van haar aardbei af.

Nathaniel negeerde haar opmerking en keek fronsend naar haar eetgewoontes. "Wat ben je, een muis?" zei hij als commentaar op haar bizar kleine happen.

"Tenminste geen barbaar, dankjewel", antwoordde Kenwyn simpeltjes en nam nog één hap waarna haar aarbei verdwenen was in haar darmkanaal.

Drew's ogen werden iets groter, maar sloten zichzelf snel. Hij stond op en verliet de tafel zonder verder nog iets te zeggen. Jesus, wat was Lucas annoying.

Nathaniel zag Drew naderen. Nathaniel knipperde en gelijk daarmee ging hij van geïrriteerd naar semi-vrolijk en zwaaide naar de albino.

Mackenzie liet eerst haar mondhoeken zakken toen ze zag dat Drew wegliep en voelde een briesje van eenzaamheid. Toen realiseerde ze zich dat en ze fronste. Pff, wat kon haar het vertrek van Drew schelen? Lucas was tenminste gezellig. "Blij dat hij weg is", zei ze zonder het echt te menen en beet snel nog een stuk van haar kip af, waarvan ze erder nog verrast was dat Lucas ervan had gebeten.

Drew liep naar Kenwyn en Nathaniel toe en plaatste zich naar Nathaniel. "Hmpfh", zei hij alleen maar terwijl hij lichtelijk geïrriteerd voor zich uitkeek.

Nathaniels mondhoeken zakten toen hij zag waar Drew vandaan kwam. "Wat was je met plan bij Rockbell en Lawrence?" Hij bedacht zich. "Nee, oké, Lawrence daar zie ik je vaker mee. Hij is niet nieuw voor me, maar Rockbell?"

Kenwyn nam een nieuwe appel, beet er een stukje af en weer met lege mond zei ze voordat Drew iets kon zeggen, "Nathaniel, kom op. Rockbell is z'n roommate. Arme hij, een kamer delen met die snol." Ze keek met open ogen weer naar Nathaniel. "Nog altijd is het beter dan een kamer delen met jou, natuurlijk."

((OH ZULLEN WE DOEN DAT IK DAN OOK ECHT EEN KAMER DEEL MET JOU? ))

((Deal ))

Nathaniel maakte een afkeurend geluid. "Ik snurk tenminste niet," begon hij, "en ik heb maar één paar schroeisel nodig."

"Oh, begin me niet over je laarzen", beet Kenwyn hem toe en nam rustig nog een hap.

Drew fronste. Eigenlijk vond hij het nog niet eens.. zo erg om met haar de kamer te delen, right? Natuurlijk, ze was vreemd met die motorolie en ze was annoying to the max, maar... hmpfh.

Kenwyn merkte Drew's stilte op en lachte sluwtjes. "Oh wacht, ik snap het al", begon ze, eigenlijk geeneens tegen Nathaniel, "Drew heeft een kleine crush op mevrouw miniskirt."

Lucas glimlachte na Drew's vertrek en zeker na Mackenzie's commentaar daarop, greep snel Mackenzie's pols. "Kom", zei hij en trok haar mee.

"Waar gaan we heen?" vroeg Mackenzie, die niet tegenstribbelde. "Ik wou eigenlijk vroeg naar bed gaan vandaag en zo... sinds dat morgen de lessen weer beginnen..." Ze klonk toch onzeker.

Lucas glimlachte sluw en zei, "Daijyoubu", zijn beroemde quote op deze school, "wat is het nummer van je kamer?" vroeg hij Mackenzie, zonder te stoppen met lopen.

"1074... Hey, rustig!" zei Mackenzie wanhopig en eigenlijk best zacht.

Lucas stopte niet, hij liep door en door, Mackenzie met zich meetrekkend en richting haar kamer lopend.

((Verder op jouw kamer. ))