De begroeide heuvel

Drew stopte nogmaals en draaide zijn bovenlichaam om met narrowed ogen.

Mackenzie sprong op en dook op hem, klemde haar handpalmen op zijn armen, hem tegen de grond houdend. "Waarom vertel je me niet gewoon in één keer wat de situatie nu weer is? Ik weet geeneens waar je mee bezig bent, ik weet niet wat ik opeens verkeerd gedaan heb om zo'n antwoord te krijgen!" De greep om zijn polsen werd strakker. "Wees nou eens gewoon duidelijk, recht voor z'n raap en eerlijk. Geen beledigingen. Geen testjes om te kijken of ik dom genoeg ben om je in m'n mond te laten." Ze boog haar hoofd een beetje naar haar borst, zacht snikkend, hopend dat Drew het niet horen zou.

Drew keek verbaasd toe hoe ze tegen hem uitviel en hoe ze nu op zijn borst lag. Hij hoorde de geluiden en zei voorzichtig en oprecht bezorgd, "...Mack, huil je?"

"Geef antwoord!" schreeuwde ze uit, het kon haar geen moer schelen dat Drew haar kon zien huilen. Haar ogen stonden op wild en ze keek alweer op.

Drew keek haar nog steeds verbijsterd aan en zijn lippen wouden net beginnen te bewegen. "Je bent ongelofelijk", zei hij langzaam, maar duidelijk, "dat is wat er aan de hand is. Ik weet het verder ook niet, Rockbell. Echt niet."

"Ongelofelijk", herhaalde Mackenzie terwijl ze vanaf zijn borst naar boven, naar zijn gezicht keek, "negatief of positief?"

Drew kwam langzaam wat omhoog en zat uiteindelijk, hoewel hij ongemakkelijk bewoog voelde hij zich erg gemakkelijk. Hij raakte haar expres niet aan met zijn handen. "Ik weet het niet", gaf hij toe met iets wat leek op een glimlach. Hij merkte toen pas op hoe zijn hartslag tekeer ging.

Ze probeerde te glimlachen en een van haar twee tranen drupte van haar kin naar Drew's shirt, ze leunde immers nog altijd op zijn borst, zich vasthoudend aan de hals van zijn shirt. Ze hoorde en voelde zijn hartslag synchroon gaan met die van haar. "Ik dacht dat je me haatte", zei ze terwijl haar mondhoeken laag bleven, "je noemt me altijd dom en je kijkt op me neer. Je noemt me roekeloos... en, en..."

Drew bekeek haar. Haar tranen schitterden in het zonlicht wat nog over was. "Het spijt me", zei hij en voorzichtig haalde hij haar andere traan van haar gezicht met zijn wijsvinger, snel die weer terugnemend. Zijn jukbeenderen lichtte op terwijl hij mompelde, "Mag ik...?"

Mackenzie glimlachte en bracht haar hoofd iets naar boven, naar het zijne. Ze knikte zachtjes.

Drew bracht zijn hoofd dichterbij Mackenzie en hield zijn hoofd wat schuiner, nog steeds haar naderend. Het was anders dan de eerste kus. Hij aarzelde constant of hij het wel of niet moest doen, maar ging toch door. Zijn lippen kwamen nu tegen die van Mackenzie en hij bracht zijn tong naar binnen.

Mackenzie voelde haar hele lichaam tintelen en ze zoende terug. Haar hoofd voelde leeg aan en ze voelde zich opeens misselijk, maar dat spoelde weer weg. Daarna bleef ze duizelen. Waar was ze mee bezig? klonk zachtjes achterin haar hoofd.

Drew boog meer voorover en dwong Mackenzie daarmee naar de grond. Zijn handen bracht hij naar haar gezicht, nog steeds zoenend.

Elizabeth was langs aan het lopen en zag toen ergens op de heuvel Drew's achterhoofd. Ze maakte een walgend geluid naar Luke die naast haar liep. "Urgh, Rockbell zit te tongworstelen met Drew", zei ze geïrriteerd.

Luke schrok. "Wat zeg je?" riep hij en keek Elizabeth's kant op. Achter haar zag hij inderdaad Hawthorne en... shit! "God... fucking..." Hij rende de heuvel af en schreeuwde, "Jij vuile eikel!" wanneer hij Drew van Mackenzie af schopte.

Drew kwam op het gras terecht. "Jeez", kreunde hij en opende zijn ogen. Luke?! "Wat moet je, Winchester?"

Elizabeth liep rustig over het pad naar beneden. "My oh my", zei ze en keek van Mackenzie naar Drew. "Een grapje zeker?"

Luke negeerde Elizabeth en gooide nogmaals zijn vuisten naar Drew, dit keer zijn wang rakend, wanneer de rest miste.

Mackenzie sprong op en duwde Luke weg. "Waar denk je dat je mee bezig bent! En waarom ben je hier? Wat bezielt je?!" schreeuwde ze.

Drew greep naar z'n gelaat en voelde enkel een schram schuinonder zijn mond. "Is het niet duidelijk? Hij zoekt z'n hersens, hij heeft ze al een tijd geleden verloren. Zeg maar, vanaf zijn geboorte", zei hij sarcastisch.

"Jij perverted freak..." schreeuwde hij en duwde zichzelf naar hem toe, alleen Mackenzie hield hem tegen. "Mackenzie, laat los. En ik verbied je om met hem om te gaan." Hij keek Mackenzie nu doodserieus aan.

"Jeez, Luke", zei Elizabeth neutraaltjes maar ongeduldig, "als zij d'r maagdelijkheid wilt verliezen aan de psycho die haar daarna van d'r kleren beroofd, misschien wel naaktfoto's van d'r verspreid op de campus, moet zij het weten." Ze rolde met haar grote poppenogen.

Mackenzie sprong op. "Wát?!" schreeuwde ze uit.

Drew deed hetzelfde, alleen dan met een frons op zijn gezicht. "Praat geen onzin, Liz."

Elizabeth keek op, verrast. "Wat, wist ze dat nog niet? Jeez, Drew, dat is harsh."