Morning assembly #1

Charlie lachte kort, op een kufufu-maniertje en stak zijn hoofd iets naar beneden terwijl hij naar de crowd keek.

Tegelijkertijd keek Kenwyn eerst nog even naar de rug van Nathaniel, argwanend, en misschien met ene glans van gekwetstheid in haar ogen. Ze draaide zich terug en met een simpele "Weldan", plaatste ze zich naast Nyckolas, op de plek van Nathaniel, wiens stoel warm was.

Trey keek lichtelijk geïnteresseerd naar het meisje, blijkbaar de verloofde van Nyck, terwijl hij naar achter leunde op zijn stoel als een klein kind dat niet weet dat een stoel vier poten heeft, anders dan Nyckolas en het meisje zelf. Ze was bijzonder mooi, trouwens. Ze leek op een Chinees popje. Of zoals Trey het zou willen verwoorden, Kurumi van Kimi ni Todoke.

"Weldan wát", zei Nyckolas droogjes met een geïrriteerde ondertoon terwijl hij zijn kin rustte op zijn pols.

Kenwyn lachte ongemakkelijk en zei, "Weldan, waarom introduceer je me niet aan deze... nieuwe kameraad van je?"

Nyckolas zuchtte vermoeid. "Je kunt het zeker toch wel zelf doen?" klaagde hij.

Kenwyn's nerveuse glimlach zakte in en ze keek naar de grond, kneep in haar rokje dat ze speciaal had aangedaan voor Nyckolas, maar blijkbaar kon dat hem niks schelen. Ze bleef stil.

Met een neutrale uitstraling, toch nog wakkere ogen, zei Trey zekertjes, "Ze noemen me Trey Bakers. En jij bent?"

Kenwyn keek op. Was ze geaccepteerd door deze gozer? "Oh", zei ze vlug. "Ik ben Kenwyn. Baugh. Nou ja. Binnenkort Kenwyn Aspen-Chesterfield, haha." Ze lachte niet meer nerveus, maar een oprecht grinnikje leek het wel.

"Kenwyn Adelle Aspen-Chesterfield", corrigeerde Nyckolas. "Je zou je eigen naam onderhand moeten weten."

Trey knikte enkel, niet omdat hij vond dat Nyckolas gelijk had, maar als een soort antwoord op Kenwyn's zin. Ze was oké. Ze leek hem lang niet zo'n last als Nyckolas hem had doen voorstellen.

Lavi, Juliet en Torrance liepen samen de zaal binnen. "Ah", riep Lavi enthousiast. "Zie de nieuwe generatie opspringen! Haha! Het lachen zal ze vergaan wanneer de officiële lessen starten!" Hij lachte.

"Of wanneer ze net zulke lage cijfers halen als jij", zei Torrance en porde met haar elleboog in zijn zij.

Juliet lachte. "Nou ja, Lavi kan er nog om lachen. Misschien zitten er look-a-likes van hem tussen, aye."

Lavi keek eerst verontwaardigd naar Torrance, "Hey! Zo laag zijn ze niet. Een 5,5 is een voldoende en ik heb meerdere aanhangers voor deze theorie!" Hij lachte en hij keek toen naar Juliet.

Drew kwam de zaal binnen en ging gelijk naast Anna staan, met zijn hoofd de andere kant op. Hij wou immers niet naast Hibari staan, maar Anna was wel oké.

"Moet je niet meisjes aan het huilen krijgen, Drew?" vroeg Hibari sarcastisch zonder zijn kant op te kijken.

"Moet jij Eureka's behasluiting niet openen?" kaatste Drew terug, keek ook zijn kant niet op, maar zijn kaak spande.

Hibari's ogen knepen zich tot spleetjes en hij keek om. "Wat bedoel je?"

Anna zakte in. "Jongens..." fluisterde ze, waarschijnlijk te zacht.

Drew draaide zijn hoofd om, maar keek beslist niet naar Hibari, meer vooruit, en hij zag Eureka alleen staan in de massa. "Vertel me nou niet dat je dit allemaal doet zonder een doel." Zijn pupillen bewogen nu naar Hibari's richting. "Je wilt alleen in d'r pants komen. Dat wilt iedereen." Zijn mondhoeken gingen iets meer naar boven.

Hibari voelde iets in hem woeden en branden van woede. Hij sperde zijn ogen open. "Jij... schoft!" Hij gooide een vuist naar Drew's gezicht dat zometeen niet meer zo mooi zou zijn.

Drew bewoog slechts twee centimeters opzij en daarmee was zijn aanval mislukt.

Anna greep Hibari terug aan zijn kraag en zei, "Vechten is verboden in de school." Ze keek pissiger naar zijn achterhoofd. "Jij zou dat moeten weten als hoofd van het discipline comitée."

Hibari drukte zijn ogen iets dichter en ging weer rechtop staan op zijn plek, zijn vuist op ooghoogte naast zich, die hij ook weer liet zakken. Hij maakte een afkeurend geluidje en zich nonchalant losmakend van Anna liep hij de massa in.