Morning assembly #1

"He's such a pain", mompelde Drew en hij keek weer voor zich uit. Hij keek naar Eureka. Het was wat iedereen wou, inderdaad. Ze was prachtig as hell, nee dat kon Drew niet ontkennen. Hij dacht erover na om haar terug te winnen, al was het alleen maar om Hibari lastig te vallen. Nee, daar was het alleen maar voor. Maar toen realiseerde hij zich de reden waarom hij en zij uit elkaar zijn gegaan: Mackenzie. Hij zuchtte. Urgh. Dit gevoel wat men verliefdheid noemt neemt wel veel vrijheid en kansen weg. Zijn mondhoeken gingen omlaag en hij keek rond of Mackenzie al binnen was. Eureka was dan wel mooi, bloedmooi, maar Mackenzie was in zijn ogen meer. Mooier, maar ook sterker, gewoon... onbeschrijfelijk.

"Jij moet er overigens ook mee op houden, Drew, die kinderachtige spelletjes", zei Anna monotoon en ze had erge zin in een sigaret, maar ze kon hem niet opsteken binnen. Fuck dat.

Drew zuchtte. Soms kon hij het echt niet geloven dat ze ergens, ergens familie waren.

Juliet keek ook naar Lavi. Ze droomde in zijn ogen weg... zo diep en zo betekenisvol... ze schrok en ze wendde zich af. "Ahum. Ik hoop dat er dit jaar veel toernooien komen. Ik ga zoveel mogelijk mensen in maken, hahaha."

Lavi wendde zijn blik niet af, maar hij trok één wenkbrauw op, maar liet die weer zakken. "Natuurlijk zal ik meedoen. Wees er maar niet zo zeker van dat je míj inmaakt!" Hij lachte.

Torrance wuifde met haar hand. "Pfah, eigendunk, eigendunk!" riep ze. "Een gigantische walm van eigendunk blokkeert mijn zuurstoftoevoer!"

"Rustig maar, kleintje, dat is geen walm, dat zijn feromonen", zei Lavi droogjes en wreef op haar hoofd.

Juliet schrok. Had ze het tegen hem? Of niet? Ze probeerde even terug te kijken, maar haar lichaam was verstandiger dan zij en deed dat niet.

Lal liep de zaal binnen, een beetje pissig maar vooral beschaamd. Ze kon nog altijd niet geloven dat ze had verloren.

Xerxes kwam de zaal binnen en zag een oude vriendin staan. Hij zette zijn hand op de schouder van Lal en fluisterde vlak achter haar, "Aye."

Lal schrok op en keek achterom. "Jezus, Xerxes", riep ze uit. "Doe dat nooit meer." Haar mondhoeken hingen nog steeds laag en ze had zo'n zin om zich gewoon te laten vallen tegen de muur.

"Je ziet er beroerd uit", merkte Xerxes op met een straight-face.

"Dankje", zei Lal sarcastisch, maar wist dat hij gelijk had. Ze zuchtte en ze zakte een beetje in.

Xerxes zag hoe ze door die beweging haar heupen naar voren stak. "Pas je op jezelf?" vroeg Xerxes en leunde tegen de muur aan. "Je weet dat er ongemanierde kerels rondlopen."

"Er staat er een naast me", merkte Mirch op en ze keek glimlachend naar haar vriend.

"Je moest eens weten", zei Xerxes, die glimlachend terug keek. Ooit dacht hij wel dat hij eigenlijk gewoon wat met Lal zou willen hebben, maar dat zou zo onnatuurlijk zijn. Ze kenden elkaar al zo lang, al sinds Xerxes haar had laten winnen bij vlaggenroof in hun eerste jaar.

Mirch voelde haar wallen gewoon aanwezig zijn en ze trok haar rode bril over haar ogen. "Eén opmerking over hoe ik er nu uitzie en je gaat neer", mompelde ze. Ze trok niet alleen de bril op haar ogen vanwege haar ogen, maar ook zodat haar rode wangen minder opvielen. De laatste tijd voelde ze zich zo raar bij Xerxes in de buurt. Wat ze ook nog eens raar vond, dus werd ze nog verward en... urgh.

Xerxes kon het niet laten om half-lachend te antwoorden, "Maar Lal, ik ga toch altijd neer voor jou."

Mirch voelde haar wangen nog roder worden en ze porde met haar elleboog één keer hard in Xerxes' zij.

Xerxes lachte en hij wreef over haar hoofd heen, haar haar door de war. Hij stopte toen met lachen en zei, "Hey, maar waar ben je nou zo verbitterd over?"

Kirche kwam tevoorschijn achter Xerxes. "Wat, heb je het niet gehoord?" riep ze opgefokt en keek eerst Lal vals aan en toen Xerxes heel liefjes waarna ze tegen hem aanleunde. "Ze heeft van Kyouya verloren tijdens het melée toernooi. Isn't that pathetic?" Kirche lachte.

God no. Lal wou haar mechanische arm op Kirche richten en een aantal missiles de lucht in sturen, gericht op niemand anders dan haar. "Hmpfh", zei Lal alleen maar en keek de andere kant op.

Xerxes keek even apathisch naar Kirche maar keek toen weer naar Lal, die het zich aantrok wat ze zei. "Hey, het maakt niet uit. We weten allemaal dat Hibari als leider van het discipline comitée een van de sterkste is van de school."

Kirche nestelde zich in het vooraanzicht van Xerxes en speelde met zijn witte lokken. "Maar hey, dat jij hem niet kan verslaan is toch zo voorkomend. Niks bijzonders, meid."

Lal haatte het hoe Kirche overal mee weg kwam: het vastgrijpen aan elke jongen, Lal gewoon kunnen beledigen... Lal trok haar bril van haar ogen af en zei, "Jij hebt niet eens meegedaan, Kirche. Je komt lager uit dan in in de ranks."