Trainingsveld XJ8

Oz keek verrast. Zo kort? "Uhm", zei hij, "oké. Mack, je weet wat dit betekent..."

Mackenzie's ogen werden groter. "Wat doe je?" siste ze bijna geluidloos tegen Drew.

Drew's lach werd iets breder. "Wees me nou maar dankbaar", zei hij en boog naar boven terwijl hij zorgde dat hij kon opstaan.

Mackenzie wist niet wat hij nu deed en daardoor kwam zij nu op de grond terwijl hij kon staan. Ze tikte haar hoofd iets naar beneden. "Dat kon je de hele tijd doen", bevestigde ze.

"Maar dat deed ik niet", antwoordde Drew en boog voorover.

Eureka kon er niet meer tegen. "Drew!" gilde ze. Het geluid klonk nog redelijk elegant uit haar keel.

Drew's mondhoeken gingen omlaag, maar hij keek wel opzij. Zonder afscheid te nemen van Mackenzie liet hij haar achter op het platform.

Eureka was de eerste persoon waar hij in de buurt kwam. "Waar was je mee bezig?" riep ze uit. "Waarom gaf je op?" Ze beet op haar lip maar liet het er toch uit, "Wat heeft Mackenzie wat ik niet heb, verdomme?!"

Drew keek haar twee seconden minachtend aan en zei enkel, "Ik weet niet waar je het over hebt." Waarna hij doorliep, de ruimte uit.

Hibari had zelf nog vragen dus ging hij Drew achterna, liet Eureka alleen met Mackenzie en Oz.

Eureka werd woest en draaide zich om naar Mackenzie, liep het platform op. "Jij", sprak ze haar minachtend aan.

"Luister, Eureka", zei Mackenzie onzeker terwijl ze zichzelf omhoog hielp, "ik weet niet wat je van me moet. Ik ga."

Eureka boog voorover en siste in haar gezicht, "Je gaat er aan. Ik weet nog niet wanneer, of hoe, maar ik zal er voor zorgen dat ik eigenhandig je molecuul voor molecuul uit elkaar trek en sadistisch kan lachen over je graf." Hiermee boog ze terug en liep ze weg.

Mackenzie was geschrokken door deze speech en stond met grote ogen gericht op de rug van Eureka te kijken terwijl ze uit het zicht verdwijnde. Creepy... Mackenzie liep nadat ze zeker was dat Eureka niet nog op haar wachtte ook naar de uitgang.

Oz sloot af.