Trainingsveld XJ8

"Vuile..." Mackenzie draaide zich om naar zijn rug en gooide haar vuist tussen zijn schouderbladen. "Psychopaat!" schreeuwde ze.

Drew leek eerst voorover te vallen maar door een simpele stap herstelde hij zich en draaide hij zich om, greep Mackenzie's hals vast en siste, "Wat moet je nou, Rockbell, eindeloze aandacht? Waarna je weer gaat janken en schreeuwen dat je onteert bent? Wat ben je in hemelsnaam van plan te doen met je leven?"

Mackenzie's kaak spande. "Wat kan het jou ook schelen wat ik doe, wat kan het jou schelen om wie ik geef en voor wie ik het opneem! Lucas kon geeneens terugvechten en smeekte zowat voor je om te stoppen! Wat is er mis met jou?"

Drew fronste dieper en zijn greep op haar kraag werd strakker. "Shut up", riep hij en hij liet haar los door haar naar achter te gooien.

Mackenzie herstelde zichzelf en viel daardoor niet. "Nee, geef tenminste op deze vraag antwoord, goddamnit. Wat - is - er - mis - met - jou?" riep ze uit.

Drew ontspande zijn kaak en keek haar nu alleen minachtend aan. "Vanavond, het park, mocht je je antwoord willen hebben. Of je komt zie ik wel. Als je bang bent in het donker, het zijt zo." Hij draaide zich om naar de tribune en verdween.

"Hij is ongelofelijk", siste ze nijdig onder haar adem en schopte een steen naar voren wanneer ze zich had omgedraaid. Jeez! Maar aan de andere kant... ze wou best wel het antwoord op haar vraag weten. Misschien had hij een ziekte of zo, was hij autistisch... Ze schudde haar hoofd. Autistisch waren misschien anders, maar niet walgelijk zoals Drew.

Eureka kneep haar ogen tot spleetjes. Waar ging dat over? Ze liep achter Mackenzie aan naar de strijdarena.

Mackenzie zuchtte toen ze de strijdarena in was en streek haar rokje recht. Djiez, ze had niet veel zin in haar gevecht nu. Maar hey, ze zou wel moeten. Ze draaide zich om naar de opening van het platform. Een roodharig meisje kwam naar binnen.

Een rilling ging over Eureka's rug heen. Mackenzie was de oorzaak van Drew's rare gedrag, dat kon niet anders. Ze kneep haar ogen nog iets dichter. Hpfhm, she's gonna get it.

Oz kwijlde bijna terwijl hij met zijn ogen Eureka volgde en toen schrok hij wakker. "Oh, ehm. Laten we een fair fight hebben en moge het... entertainend zijn. Oh, veel succes Mack!" zei hij snel.

Mackenzie lachte en keek naar Oz terwijl ze naar hem zwaaide. Silly boy.

Eureka nam deze kans om aan te vallen en verlengde haar toverstok als een lange gevechtsstok en gooide de stok met een zwaai naar de maag van Mackenzie.

Mackenzie schrok en kon nog net op tijd omhoog springen. "Jesus", gaspde ze.

Eureka was verrast door haar reflexen maar liet het niet merken. Ze had immers al gehoord dat zij een van de snelste vechters was van de school. Eureka spinde haar gevechtsstok enkele keren om haar vingers en gooide deze nu weer richting Mackenzie, nu op haar bovenarm mikkend. "Insertis venenum", zei ze zacht, wat ervoor zou zorgen dat haar eerste keer dat ze zou raken ze gif binnen zou brengen bij Mackenzie.

Mackenzie deed haar best, maar kon hem deze keer niet ontwijken. Met een korte kreun viel ze op de grond en greep ze haar linkerbovenarm. Jakkes, wat was dit? Ze keek naar de hand die haar arm had vastgegrepen op de geraakte plek. Er zat een nasty goedje op. Mackenzie fronste en stond gelijk weer op.

Eureka maakte een afkeurend geluidje. "Tot nu toe heb je nog geen één keer aangevallen", zei ze minachtend en viel nog eens aan, de stok nog steeds onder invloed van de Insertis venenum, "hoor je je maatje niet, Mackenzie? Ik wil een fair fight."

Mackenzie sprong op tijd weg, alleen gelijk zakte ze in toen ze de grond weer raakte. Wat was dit? Ze greep nogmaals naar haar arm en het goedje was nog steeds dun, maar duidelijk onheilspellend. "Ja tuurlijk", antwoordde Mackenzie, "fair fight m'n reet." Mackenzie stond weer op en trok haar toverstok. "Expelliamus!" riep ze gelijk.

Eureka fronste en haar ogen werden groter toen haar gevechtsstok haar hand verliet. "Fine", zei ze en ze rende richting Mackenzie op en gooide haar ene been tegen haar wang.

Mackenzie kon niet op tijd wegduiken en kreeg de schoen tegen haar hoofd aan en greep gelijk haar gelaat vast. "Jesus Christ", riep ze, "psycho!" Ze strekte haar toverstok naar de muur en met een "Accio!" kreeg ze een baksteen en gooide die naar Eureka's hoofd.

Eureka bukte gelijk en pakte daarbij haar gevechtsstok op en bewoog deze weer richting Mackenzie.

Mackenzie gooide haar stok als schild tegen de gevechtsstok en vonken vlogen van de twee wapens af. Wie dit meisje ook was, na het feit dat ze Eureka heette natuurlijk, wat Mackenzie wel wist, ze was gek als ze altijd zo vechtte.

Toen de vonken nog steeds spatten wou Eureka Mackenzie sneller uitschakelen. Ze liet los van Mackenzie's stok, bukte daarvoor gelijk en zette toen de ene platte kant van de stok in Mackenzie's buik.

Mackenzie voelde een ijzige pijn haar maag inkomen, dus ze greep er naar. Het voelde erger dan een gewone stoot van een stok. Het was vast het goedje wat het erger maakte. Mackenzie maakte zich klaar om alle aanvallen van Eureka te ontwijken.

Eureka zwaaide een aantal keren naar Mackenzie, probeerde haar zo door op haar rug een stok te gooien haar neer te halen, probeerde haar te tackelen en nog veel meer, maar altijd werden ze ontweken door Mackenzie. Wat was er met dit meisje? Normaal was haar tegenstander nu aan het wegkwijnen op de Intensive Care.