Boogschieten

Sebastian keek de kant van Nyckolas en co op en zag Nyckolas de boog spannen. Hij kwam dichterbij en zei, "Dat is niet de juiste houding, Nyckolas. Kin omhoog", zei hij en met zijn wijsvinger hield hij de kin van Nyckolas omhoog.

Nyckolas werd rood en hij schudde zijn hoofd van zijn hand af. "Opzij", zei hij, zogenaamd geïrriteerd.

"Zoals je wilt", zei hij en deed een stap opzij. "Schouders recht", becommentariseerde hij.

"Shut up", fluisterde Nyckolas onder zijn adem en schoot de pijl af. De roos.

Sebastian glimlachte en liep weer weg.

"Nice", zei Nyckolas en vond niks raar aan de eerdere scene. Hij liep naar Nyckolas toe en plaatste zijn pijl in zijn boog.

Nyckolas liep weg. Hij voelde zich opnieuw raar nu Sebastian weg was. Maar hij kon niet lang blijven haken, dat was raar en dat viel op, dat snapte Nyckolas ook wel. Hij stond nu naast Kenwyn maar had haar nauwelijks opgemerkt.

"Kun je mij dat ook leren?" vroeg Kenwyn, bijna uitspattend van het geluk dat hij naast haar was gaan staan, zo dichtbij dat ze zijn kraag in detail kon bewonderen.

Nyckolas maakte een afkeurend geluidje. "Natuurlijk niet", zei hij, bespottend lachend, "je kunt boogschieten of je kunt het niet, Adelle. Dat je het niet kan is niks bijzonders." Dat je iets niet kan is niks bijzonders, dacht Nyckolas nog maar zei er niks over.

Hoewel Kenwyn dat laatste niet hoorde, verstond ze hetzelfde in de laatste zin die hij wel zei. Ze sloeg haar blik neer. "Oh", zei ze teleurgesteld. Waarom kon hij niet gewoon haar ook proberen leuk te vinden?

Nathaniel schoot de pijl af en hij kwam dichtbij die van Nyckolas, maar lang niet bij de roos. Tweede cirkel. "Aye", zei hij met een glimlach. "Beginnersgeluk, Nyck. That's all." Hij lachte met een sluwe ondertoon, maar dat deed hij altijd. Dat was zijn lach.

Kenwyn merkte zijn lach opeens op. Ze fronste van die steek in haar borstkas. Ze negeerde het, of tenminste, ze probeerde het te negeren. Ze wou eerst even klappen voor hem, alleen toen realiseerde ze weer dat het Nathaniel was. Pff.

"Dat zou niet de eerste keer zijn dat je dat zou zeggen", zei Nyckolas en keek weg. Kenwyn en Nathaniel waren het enige dichtbij hem dat leek op vrienden, alleen ze waren meer accessoires. Beiden waren ze rijk en hadden ze connecties, al waren ze zeer lagere wezens dan Nyckolas zelf, ze waren ook one of the beautiful people, dat was allemaal geen probleem. Alleen echt mensen waren ze niet voor Nyckolas. Of meer, ze waren mensen, en daarom onbelangrijk.

Nathaniel kwam naar de zijkant en ging naast Nyckolas staan, alles beter dan naast Kenwyn. Hij kuchte als teken dat zij was.

Kenwyn ging erheen en zette haar pijl in haar boog. Ze twijfelde bij het spannen. Wat als deze nog meer miste? Ze wou in de smaak vallen bij Nyckolas, goddamn it.

Nathaniel's glimlach vertrok. Hij liep naar haar toe en trok haar schouder iets naar achter en haar elleboog meer naar Nathaniel die zich achter haar had geplaatst. "For god's sake..." mompelde hij zacht en trok haar hoofd rustigjes iets meer omhoog. Hij liet haar los.

Kenwyn zich uit verbazing draaide naar hem om.

Nathaniel draaide haar hoofd gelijk terug. "Ga nou niet weer inzakken nu je in de goede positie staat", zei hij met enige glimlach in z'n stem. Hij hield haar zo twee seconden vast en liet haar los waarna hij naar de zijkant liep waar Nyckolas stond.

Nyckolas had geen eens gekeken en was ook niet van plan dat nog te doen. Hij had zijn ogen nog afgewend toen Nathaniel eraan kwam, maar hij draaide zijn hoofd en fronste lichtjes. "Waar ben je mee bezig?"

"Ik probeer je", het volgende woord voelde als een brok in zijn keel om een of andere reden, "toekomstige echtgenote op te voeden." Hij leunde op zijn boog. "Wees me dankbaar." Hij keek naar Kenwyn.

Kenwyn voelde zich eerst beledigd en had zin expres op het gras te richten, maar ze bleef serieus en ze spande haar boog en liet haar pijl schieten. Hij kwam dichtbij die van Nathaniel, net iets verder naar de roos.

"Great", zei Nyckolas, "nu is ze net zo slecht als jij." Hij keek Nathaniel geïrriteerd aan.

"Nee", zei Nathaniel zo zacht dat alleen Nyckolas het kon horen, "ze is net wat beter." Hij keek niet naar Nyckolas, trouwens. Hij keek naar Kenwyn.

Kenwyn keerde naar de zijkant. "Jij bent, Nyck... olas", zei ze er snel achteraan.

Nyckolas vond het maar niks hoe Nathaniel zich gedroeg. Hij kon zich geen schandaal veroorloven. Met een frons liep hij naar de schietschijf en spande zijn boog.