Boogschieten

Averly keek glimlachend om en een stilte, een stilte die eerst prettig begon, heerste. Toen realiseerde ze dat hij haar vast had bij haar schouders.

Synchroon ermee had Oz het door. Hij gooide bijna zijn handen terug met een nerveus lachje daarna. "Hey, maar ehm. Zet 'm op", zei hij en deed een stap terug.

Averly knikte na een enkele twee vlijmscherpe seconden en draaide zich terug naar de schietschijf. Ze spande haar boog en schoot hem af. Net niet in de roos.

Oz' nerveuze lach vervormde ietwat, iets echters, maar toch nog zenuwachtig wanneer hij klapte. "Dat was ace!" zei hij.

Averly keek blij om. "Dankje!" zei ze, voor het eerst met volledige zekerheid. "Probeer het ook eens!" Ze stak haar boog uit toen ze zag dat Oz er geen vast had. "Hier, neem mijne." Ze glimlachte.

Oz was verrast door haar plotselinge sociale interactie. "Well, well", zei hij toen hij haar boog aannam. "Je bent veel leuker als je praat", zei hij en passeerde haar in zijn loop naar de schietschijf. Hij spande de boog.

Averly was even verbijsterd door het compliment, alleen stapte op tijd weg.

Oz liet de pijl gaan en hij kwam vlak naast die van Averly, net iets dichter bij de roos, maar nog steeds er niet in. Hij keek om. Hij glimlachte. "We zitten blijkbaar op hetzelfde niveau nu", becommentariseerde hij.

Averly was niet zeker of hij nou expres de roos had gemist of dat het toeval was, maar ze besloot te glimlachen. Ze keek om naar Jordan. Ze wist eigenlijk niet wat ze van Jordan moest denken, wat een foute gedachte was sinds Jordan haar vriendin was.

Oz fronste met een crooked glimlach. "Zie je, nou doe je het weer. Als je niks zegt weet ik niet wat er in je omgaat, Averly." Hij kwam dichterbij en hij stak zijn arm uit met haar boog erin zodat ze hem weer kon overnemen.

Averly opende haar mond, maar sloot hem weer. Dat was niet de bedoeling. "Sorry", zei Averly, dit keer zonder na te denken.

"Geen sorry", zei Oz. "Alleen advies." Hij stak de boog nu geheel uit.

Averly was verrast, maar ze knikte en ze pakte de boog aan. Ze spande hem en bijna natuurlijk stond ze meer rechtop. Ze liet hem gaan. Iets verder af van haar eerdere pijl. "Oh", zei ze.

Oz hield zijn hand op haar schouder. "Het lukt je wel", zei hij en glimlachte. "Oefenen, oefenen. Ik kan het ook nog steeds niet." Hij lachte en hij liep naar de schietschijf om de pijlen eruit te halen.

Nyckolas had gebloosd vanwege Sebastian alleen hij was naar de schietschijf gelopen, geïrriteerd en had een boog gepakt. Nyckolas was bezig met het spannen van zijn boog.

Kenwyn volgde hem haastig en pakte haar eigen boog en ze vroeg hem hopelijk verleidelijk, "Mag ik eerst?"

Nathaniel besloot er niet teveel aandacht aan te schenken hoe wanhopig Kenwyn leek en pakte zijn eigen boog.

"Je doet maar", zei Nyckolas onverschillig en probeerde een goede grip te krijgen op zijn boog. Hij zocht met zijn ogen naar Sebastian.

Kenwyn was teleurgesteld, alleen misschien zou hij kijken als ze de roos had geraakt. Ze kreeg weer hoop en knikte, waarna ze voor de schietschijf ging staan. Ze spande de boog en ze schoot de pijl af. Nog op het randje was hij op de schietschijf. Damn it.

Uit automatisme lachte Nathaniel haar uit. "Pathetic", siste hij tussen het lachen door.

Kenwyn keek hem geërgerd aan.

"Nathaniel", zei Nyckolas en doorbrak met zijn stem een zekere sfeer, "je manieren. Alsjeblieft." Als Nyckolas nu geen zin had in een kop thee wist hij het ook niet meer. Hij spande zijn boog en zonder te wachten of Kenwyn weg was spande hij zijn boog, maar schoot nog niet.

Nathaniel keek geërgerd naar Nyckolas. "You're no fun", zei hij.

"Dat was ook niet mijn bedoeling", zei Nyckolas weer apathisch maar helder en ietwat geïrriteerd, als teken dat Kenwyn uit de weg moest gaan.

Kenwyn keek op en dook gelijk opzij en kwam daardoor naast Nathaniel te staan, tot haar ergenis. Ze keek van hem weg. Bastard.