Boogschieten

Edward liep naar de schietschijf en zorgde voor een betere grip op de boog. Hij spande het koord en liet de pijl gaan. Roos. Bingo. Hij keek om om te kijken of hij indruk had gemaakt op Puyi.

Puyi was er niet zo enthousiast over. "Ben je eerder wezen boogschieten?" vroeg ze beleefd, al wist zelfs een idioot dat ze niet echt geïnteresseerd was.

Edward's schouders hingen. "Een paar keer", zei hij, wat een understatement was. Hij had een heel jaar met Aboriginals opgetrokken die hem alles leerden van the way of the Indian soldier. Als dit haar niet imponeerde, wat dan wel? Hij kwam weer naar de zijkant.

"Ah", zei Puyi nonchalant en liep naar de schietschijf. Ze spande haar koord. Kom op, ze moest even ook in de roos komen. Ze stopte even, hield zijn pijl weg, gooide hem onverschillig op de grond en stapte weer naar achter, klaar om te schieten. Ze spande het koord opnieuw en liet de pijl los. Hij kwam in de eerste cirkel. Verdomme.

"Jullie zijn naturals!" riep Raven enthousiast. "Echt ace! Ik wou dat ik zo goed was!" Ze lachte en liep weer naar de schietschijf, glompte Puyi ietwat flegmatisch.

Puyi lachte beleefd naar Raven, maar ze was boos op zichzelf, maar meer op Edward. Hij hoefde niet zijn vampierskills hierin te brengen. Puyi voelde een frons vormen toen ze naar de zijkant liep.

Raven spande haar koord en hij kwam weer in de derde cirkel, alleen nu aan de andere kant van deze cirkel. Ze lachte. "Zei ik het niet! I suck!"

Edward lachte naar Raven, alleen hij keek onbezorgd naar Puyi. Wat was er nou dat ze opeens zo kwaad was, of onverschillig, of welke emotie ze dan ook nabootste? Edward trok één wenkbrauw op en ving een paar gedachtes van Raven op. Ze was een bijzonder vrolijk meisje, dacht hij. Zeker voor iemand die zoveel zwart draagt.

Puyi keek op toen ze merkte dat Edward zat te staren. Ze fronste nog steeds.

Edward deinsde enkele millimeters achteruit en werd opnieuw iets roder. Hij bleef stil en probeerde weg te kijken maar dat zou zo stom ogen.

Puyi zei ietwat harsh, "Jij bent."

Edward schokte. "Oh", zei hij en realiseerde toen pas wat ze zei. Hij liep naar Raven.

Raven strekte haar arm uit met daarin de boog en liep haast huppelend naar Puyi en leunde tegen haar aan. "Maaaan", zei ze, "weet je wat vet zou zijn? Als mijn Larten Crepsley nu zou komen en me het zou leren."

Edward spande het koord nadat hij de pijl erin had gelegd en keek even kort naar Raven en weer terug. "Larten Crepsley", herhaalde hij, "Is dat een hederdaagse Romeo?"

"Romeo, als in Romeo en Julia?" vroeg Raven om bevestiging.

Edward knikte en hij mikte op de schietschijf, cirkel 1, net iets voor de pijl van Puyi.

"Voor mij wel", zei Raven lachend.

Puyi keek niet eens naar Edward en mompelde, "Larten Crepsley is de vampiermentor van Darren Shan in de Saga van Darren Shan, oké." Ze rolde haar ogen.

Edward voelde zichzelf slikken. Wat zei Puyi net? Vampier? "Uhm", begon Edward, "wat zei je?"

"Vampiermentor", herhaalde Raven. "Vampiers. Je weet wel. Bloedzuigers? Killers? Niet in Larten's geval, trouwens. Hij is geen killer. Murlough is."

Edward haalde zijn schouders op en lachte nerveus. "Ah. Zo", al had hij geen idee wie Murlough was. Hij ging naar de schietschijf en haalde er een paar pijlen uit. Had Puyi het haar verteld? Had ze zich niet aan haar woord gehouden?

Puyi kwam de schietschijf en trok er zelf één uit. "Maak je geen zorgen", zei Puyi sarcastisch, "het is niet alsof ik haar tot die obsessie heb gedreven." Ze liep van de schietschijf af.

Edward deinsde achteruit en liep weer naar de zijkant. Oké, Puyi was serieus pissed. Maar waarom? Hij fronste en ging naast Raven staan. "Dus", begon Edward om maar even een gesprek met haar te starten sinds ze de vriendin van Puyi was, "je houdt van vampieren?" Dan toch, hoe kan ik je type dan niet zijn? Die vraag hield hij achter, als eigen inside joke, al kon hij nu niet lachen.

Raven keek naar Edward. "Houden van is een understatement", zei ze en in één adem volgde, "ik zoek voor een van die heerlijke op-bloed-levende wezens waar ik in diegene zijn armen kan springen, dat hij een snee op één van m'n jukbeenderen maakt en me proeft, dat hij me vasthoudt met een stevige grip en dat hij me zal toekijken wanneer ik in slaap zou vallen."

Edward glimlachte nerveus. "Aha", zei hij en hij keek met zijn ogen dicht naar Raven. Ze was... apart. Laten we het daarop houden.