Het bos

Mackenzie gilde van schrik van de verdediging van Drew, en nog ook deels vanwege de stok die nog altijd op haar onderrug geparkeerd zat. Toen drongen de woorden van Drew haar hoofd binnen, steeds meer naar de voorgrond. Wat bedoelde hij daar nou weer mee?

Hibari snoof en hield de stok stevig in de rug van Mackenzie. Mackenzie mocht niet tussen Edward en Drew komen.

Edward voelde de waanzinnige pijn in zijn vuist en fronste diep met een glans van hoop in zijn irissen. Hij gooide zijn vrije hand richting de buik van Drew.

Een doffe klap volgde. Het deed Drew absoluut geen pijn. "Rustig maar, Cullen. Je stelt me niet teleur op deze manier. Ik heb nooit hoog van je verwacht", zei hij en met een gigantische kracht gooide hij Edward tegen een boom aan.

Edward kreunde kort onder zijn adem terwijl hij herstelde van de schade die zijn rug waarschijnlijk had vanwege de klap. Hij moest Mackenzie hier wegkrijgen, en snel. "Laat... het meisje gaan", zei hij.

"Oh boo-hoo", zei Drew en lachte, "hoezo, wanna rape her yourself? Tss. Oude man." Hij liep richting Edward en trok hem aan zijn haar naar boven. "Wacht, probeerde je anders juist de held uit te hangen? Je weet niks van jezelf, hmm?" Hij boog nu iets dichterbij zodat zogenaamd alleen Edward het horen kon, maar iedereen hoorde het. "Je realiseert toch wel dat wezens zoals wij gewoon niet helden kunnen zijn? Wij zijn de bad guys, Edward. Accepteer het nou eens." Het was niet helemaal goed wat hij zei - mensen van Drew's planeet voedde gewoon op bloed. Edward was een vampier, een Aardse bloedzuiger. Maar het kwam op hetzelfde neer.

Hibari liet z'n ogen rollen. "Schiet je op, Drew?" zei hij, zijn verveeldheid niet opvullend.

Mackenzie voelde weer woede. "Edward is een held, Drew, jij bent de enige bad guy hier! Rot op! Laat ons met rust!" schreeuwde ze, nog een wonder dat haar wangen droog bleven.

Drew's ogen werden groter bij het horen van haar stem. Zoals altijd weer verrast. Hij draaide zich om, met een crazy-ass smirk op z'n façade. "Dat is waar ook", zei hij, "je vindt Cullen-guy leuk. Dat klopt, dat klopt. Wist je ook dat hij een vampier is? Je weet wel, zo'n beest dat bloed drinkt en zo?" Hij zei het gewoon, alsof het over iets trival ging als lopen.

Mackenzie's pupillen werden kleiner, maar haar ogen sperde ze wagenwijd open. Wat?!

"Wist ik het niet", lachte Drew en genoot van Mackenzie's vernedering gemixt met haar schok, "eigenlijk weet je niet zo veel van hem? Hij is enkel een pretty boy", zonder zijn ogen van Mackenzie af te halen zei hij speciaal voor Hibari nog, "een bishie."

Hibari lachte niet, hij wou gewoon zo snel mogelijk hier weg. "Drew", riep hij hem toe.

Edward legde zijn ene hand om zijn andere bovenarm en kreunde toen hij opstond. De melancholie, die pijn... Hij hield één oog dicht en greep naar zijn toverstok.

Drew hoorde het, trok snel zijn toverstok en riep luid en duidelijk, "Expelliamus!" De toverstok van Edward viel op de grond en Drew draaide zich weer naar Mackenzie en Hibari, maar met zijn hoofd naar Hibari, waar hij naar toe knikte, als teken om te gaan.

Hibari knikte terug en koppelde de stok los van Mackenzie en liep richting de school, het bos uit.

Drew keek Hibari nog even na.

Mackenzie maakte een kort snikgeluidje, een reflex, van schrik, al waren er nog altijd geen tranen.

Drew keek weer naar Mackenzie. Een halflachje verscheen. "Dom meisje", zei hij en keerde zich om om achter Hibari te gaan.

Edward nam nu zijn kans om naar Mackenzie te lopen. "Gaat het?" vroeg hij en sloeg zijn handen om haar armen.

Drew was nog niet weg en stopte even, en zei goed gearticuleerd, "Raak haar niet aan." Waarna hij weer doorliep.

Edward schrok en liet zijn handen loskoppelen van Mackenzie, keek vanonder zijn wimpers naar haar.

Mackenzie zou liegen als ze zeggen zou dat ze niet bang was: dat was ze duidelijk wel. Ze wou Edward niet eens meer zó dichtbij hebben. Wat als Drew gelijk had? Drew had nog nooit gelogen, waarom zou hij dat opeens wel doen? Ze slikte.

Edward slikte ook en hield zijn afstand. "Luister, ik ben een goede vampier. Ik drink geen mensenbloed. Ik drink enkel dierenbloed. Echt, geloof me." Hij kon het niet hebben dat een of ander meisje het ging verspreiden. "Je moet het stil houden."

Mackenzie geloofde hem, ze knikte. Ze zou het wel stilhouden. Alles als ze bij hem kon blijven - haar angst was nog niet gezakt, maar hij was zo betoverend, ze wou toch bij hem zijn, en toch wegspringen. "Ik snap het", zei ze, een beetje onzeker.

Edward glimlachte. "Mooi", zei hij en haalde zijn hand omhoog, keek van daar naar haar, "mag ik...?"