Het herfstbal

Lal bloosde van schaamte. Ze trok haar korte jurkje iets meer omlaag. "Denk je echt dat dit oké is?" vroeg ze aan Romeo toen ze langs een blonde jongen de zaal binnenliepen. Xerxes zou binnen op hen wachten, maar Lal wou niet dat ze eruit zag als een idioot.

Romeo keek naar Lal. Hij knikte. Zo breedsprakig was hij sowieso al niet. Lal zag er wel oké uit. Ze droeg een niet te lange jurk, die haar benen goed deed uitkomen maar ze zag er niet stom en goedkoop uit. Ze was oké. Romeo wendde zijn blik af en keek de zaal binnen.

Mirch zocht door de massa van mensen naar Xerxes. Opeens merkte ze weer op dat ze wel erg afhankelijk deed. Ze beet op haar lip. Ze wist waarom het was. Het was zo stupide. Zo ontzettend stupide. Ze had nooit gedacht dat, nou ja, zij verliefd zou zijn, en al helemaal niet om zo iemand als Xerxes.

Romeo was op zoek naar iemand anders. Het Vitavey-meisje.

Anna liep naar binnen en toen botste ze tegen iemand op. "Kono..." mompelde ze terwijl ze haar hand naar haar gelaat bracht. Ze keek op. Haar benen begonnen te beven.

Romeo keek om en langzaam tilde hij een wenkbrauw op. "Lal", zei hij neutraaltjes, "mag ik even?"

((Psst, reactie 3000. ))

Lal keek verrast op en zag dat er een meisje achter hem stond, en nog beter bekijkend zag ze dat het Vitavey was. Was was Romeo van plan? Lal knikte alleen maar en ze liep weg. Nu kon ze tenminste Xerxes zoeken. Hij moest toch ergens zijn?

((Oi dat gaat snel.))

Xerxes stond buiten, tegen een paal in een schaduw, rondkijkend voor Lal en Romeo. Zijn mondhoeken hingen laag toen Better Than Revenge van Taylor Swift opkwam.

Kirche keek rond en vond Xerxes alleen staan. "Wacht even Jean, ben zo terug", ze rende richting naar Xerxes en trok één wenkbrauw omhoog. "Wat sta je daar eenzaam, Xerxes..." Ze kwam dichterbij en ze leunde op zijn borst.

"Kirche..." Nerveus probeerde hij haar iets meer naar achter bracht.

Eureka dacht dat het eind van het ene nummer betekende dat Drew haar los zou laten, maar dat gebeurde nog niet. De lyrics deden haar denken aan de situatie waar ze nu in zat. Dit is alleen beter dan wraak, dacht ze. Ze glimlachte ietwat in haarzelf.

Drew keek naar beneden en zei met een opgetrokken wenkbrauw terwijl hij zijn vingers een stevigere greep gaf op de achterkant van haar hand. "Wat, is hoe ik dans zo lachwekkend?"

Eureka keek op. "Alsof ik om je danskunsten zou lachen", zei Eureka, "ik hou niet van slapstick." Ze grijnsde uitdagend en hield zelf ook een wenkbrauw opgetrokken.

Averly kwam aanrennen en keek om zich heen als een gek. Ze botste opeens tegen iemand op. Ze greep naar haar hoofd. "Sorry... sorry..." Ze keep op en haar zenuwen verlamden ietwat. Daar was-ie, Oz.

Oz keek neer. "Oh", zei hij en toen zag hij dat ze totaal geen jurk droeg. "Ietwat casual, vind je ook niet, Averly?" Hij lachte.

Averly hield haar handen op en ze schudde ze. "Ik ben hier niet v-voor het bal", zei ze sneller dan ze ooit had gepraat tegen Oz, "Ik kom... om te zeggen dat Jordan niet kan komen. Het spijt me." Ze kalmeerde ietwat en liet haar handen zakken.

Oz' mondhoeken zakten omlaag. Jordan kwam niet? Zijn schouders zakten ook omlaag. "Oh", zei hij nog eens, maar nu drie keer zo gedeprimeerd. Hij keek naar beneden, naar haar schoenen. Toen keek hij weer op. Hij probeerde iets te produceren wat leek op een lach. "Averly", begon hij, "wil jij anders met mij naar het bal? Ik bedoel, naar binnen?"

Averly schokte. Haar mond opende zich. "M-maar ik heb geen jurk", begon ze. Dat was waar, ze droeg een jurkje, een wit jurkje tot net boven haar knieën en een vest met daaronder Converses. Niet heel fashionable, maar het was beter dan normaal.

"Ik ook niet", grapte Oz en hij stak zijn hand uit, aangezien hij bang was dat ze naar achter zo deinzen als hij haar meteen al vastgreep.

Averly keek verrast, nog altijd, maar ze pakte de hand aan en knikte met een zwak glimlachje.

Kirche lachte plagerig. "Wat doe je nou?" siste ze en ze drukte zich meer naar hem toe, bracht haar been naar zijn heup. "Je weet dat je me wilt. Je wilt niet alleen zijn, Xerxes." Ze greep zijn ene hand vast en ze boog voorover.

Xerxes' hoofd voelde leeg en koortsachtig en hij wou niks liever dan gewoon weg. Hij fronste lichtjes. Hij was het zat. Kirche kon niet alles spelen zoals ze wou, de seksmaniak. Xerxes had rechten. Hij probeerde haar weer naar achter te duwen.

Kirche verstevigde haar grip. "Geef toe, Xerxes", fluisterde ze verleidelijk en leunde meer op hem, "je bent een man. Ik weet wat je wilt."

3OH!3 - I'm Not The One kwam op. Lal liep een beetje wanhopig rond en vond eindelijk iets wat leek op Xerxes, maar haar mond vloog iets open toen ze zag dat Kirche praktisch alles bedekte. Ze voelde zich te zwak om weg te lopen, ze werd misselijk en vooral woedend. Wie dat Kirche wel niet dat ze was? Ze balde haar vuisten. Zou ze erheen lopen?

Xerxes fronste iets dieper, mondhoeken laag. Zenuwen weg. Geen nerveusheid meer. "Don't flatter yourself that much", zei Xerxes ietwat geïrriteerd, pakte één van haar handen vast en sloeg hem neer. Hij liep langs haar heen - snel, maar toch casual. Vooral casual. Hij smolt samen met de massa.