Biologie lokaal #1

"Er zijn slechts twintig minuten gepasseerd en ik heb nu al je een nieuwe levensvisie bijgebracht", mompelde Puyi en lachte. "Typisch." Ze keek achter zich, naar Jordan en Oz. Hmpfh. Ze zaten te lachen en Oz zat daar maar, dromerig te staren naar Jordan. Dus, ze was mooi. Maar ze was echt... dom. Dom.

Edward volgde haar blik en zag naar wie ze keek. "Is dat je vriendje?" vroeg hij neutraaltjes.

Puyi draaide zich gelijk om. "Wat? Oz?" Ze begon te lachen. "No way, Oz is gewoon... hij is... ik weet het niet. Hij is gewoon de beste vriend die ik heb en ik wil niet dat hij... daarmee z'n tijd verspild."

"Bezorgd? Frustratie?" gokte Edward. "Misschien jaloezie?"

"Ik zeg toch, geen jaloezie." Puyi lachte kort en staarde naar de lijntjes op haar papier. "Voor de rest, ja."

Edward probeerde de gedachten van Jordan te ontgronden. "Wil je weten waar ze over denkt?"

"Als je het kan lezen door al dat zaagsel in d'r kop heen, dan graag", gaf Puyi toe en liet haar hoofd vallen in haar armen.

Jordan dacht na over of het woord 'projectiebord' eindigde op een D of een T. "Oz?" vroeg ze naast zich en tikte op de plek waar de laatste letter op moest komen.

Edward lachte. "Ze weet niet of 'projectiebord' met een D of een T is." Geamuseerd keek hij naar Puyi. "Ze is inderdaad niet de slimste van het stel."

Oz fluisterde zo zacht mogelijk, "Met een D, Jordan. Als in, jouw D."

Puyi probeerde haar lach in te houden, maar ze ging toch grinniken. "Dankje", zei ze zacht.

"Geen dank", zegt Edward nonchalant, "het amuseert mij immers ook."

"Oh, dankje!" zei ze zacht maar toch hoog. Ze begon weer te schrijven en dacht aan Taylor Lautner, wiens naam ze krullend opschreef. Hihi.

Oz keek dromerig naar haar.

"Weet je, Masen, je bent nog niet eens zo'n freak", zei Puyi met een glimlach terwijl ze voor zich uitkeek.

Edward keek haar nog steeds aan en zijn mondhoeken krulde dan toch om. "Complimenteus bedoeld?"

Puyi keek hem aan en knikte.

"In meeste gevallen zou ik nu iets terug moeten zeggen, right?" zei Edward, iets minder nonchalant maar ook niet paniekerig.

"In de meeste gevallen, m'n ass. In films, bedoel je", antwoordde Puyi.

Edward trok z'n schouders op. "Wat kan ik zeggen? Ik houd van het cinéma."

"Nou, ga je gang", zei Puyi en boog iets rechter overeind. "Ik houd je niet tegen."

Edward trok één wenkbrauw omhoog. "Ik kan het niet nu zeggen, Puyi, ik had het op dat moment moeten zeggen. Ik weet het alleen nu voor de volgende keer."

Puyi grinnikte kort. "Kortom, je kan niks bedenken wat meevalt aan me?" vroeg ze lichtelijk verontwaardigd.

"Ik geef toe wat ik wat voordelen had over je, alleen dat zou je alleen maar beledigen", zei Edward eerlijk en duwde zijn stoel iets naar achter.

"Hang de gentleman maar uit", grinnikte Puyi en ging weer rechtop zitten. "Jeez, ik moet vaker eerder de les in komen. Leer ik nog wat mensen kennen."