Biologie lokaal #1

Edward lachte voorzichtig. "Oké, je bent wat... minder oppervlakkig dan ik dacht."

"Oppervlakkig?!" siste Puyi.

"Hey!" riep Edward. "Ik was de freak net nog!" Hij haalde zijn handen theateraal omhoog.

"Oppervlakkig is een eigenschap", zei Puyi vast, "freak is een... een... in elk geval, oppervlakkig is erger!"

Edward rolde met zijn ogen, maar glimlachte. Puyi was zo slecht nog niet.

Mackenzie kwam de klas in, ietwat verwaaid en verward. Ze zag Puyi zitten en gelijk ging haar blik van haar naar Edward, die naast haar zat. Wat?! Zei Puyi niet dat... op een of andere manier was Mackenzie niet eens zo kwaad of van slag, sterker nog, het kon haar weinig schelen. Ze stak een hand even op naar Puyi.

Puyi merkte het op toen ze weer voor zich uit keek en stak haar hand terug op, met een big smile, al zag Mackenzie er wel erg verward uit en... shit! Ze zat natuurlijk naast Edward, háár Edward! Oh shit, oh shit. Hoe ging ze dit uitleggen? Moest ze nu opstaan? Of was dat iets te? Eigenlijk had Puyi niet zo'n zin om op te staan, ze kon ook gewoon zeggen dat ze op Mackenzie's speech in de pub gebaseerd naast hem ging zitten om te kijken of hij wel oké was voor haar. Dat kon ze doen. Oké. Ze zuchtte opgelucht.

Mackenzie zag de zucht niet of enige panieksporen bij Puyi en ging gelijk achterin de klas zitten nadat ze zag dat Oz al een maatje had gevonden. Een meisje. Mackenzie zou normaal even haar ogen hebben gerold, Oz was zo'n wannabe-player, en hebben gelachen, alleen ze voelde zich zo licht in haar hoofd dat ze het niet kon. Of wilde. Ze wist het zelf ook niet meer.

Mizuno kwam binnen en stopte even in de deuropening.

Riley knalde nog niet eens zo hard tegen haar aan. Hij greep naar zijn gelaat. "It's a pinch..." mompelde hij en wreef over zijn voorhoofd. Toen keek hij op en hij zag dat het Mizuno was, de class prez. "Oh, sorry", zei hij met een glimlach.

Mizuno keek om, maar haar mondhoeken zakten al snel. "Hale", mompelde ze, "kun je anders eens die ogen van je gebruiken, voor nuttige zaken. En laat ik 'nuttig' er even bij zetten want ik weet wat mannen anders met hun ogen doen." Met een minachtend geluidje liep door, de klas in, voordat hij kon antwoorden. Ze plaatste zich twee plaatsen achter Edward, niet bij het raam.

Even bleef Riley staan, maar hij realiseerde dat Mizuno altijd zo was en haalde zijn schouders op. Hij liep door en zag dat Mackenzie nog alleen zat. "Oi!" zei hij ietwat niet zo enthousiast, en hij zag dat Mackenzie ook een beetje van slag was. "Ehm, gaat-ie?"

Elijah liep de klas binnen en ging achter het rozeharige meisje zitten waarvan hij enkel nog wist dat zij de class prez was, maar verder wist-ie niks meer van d'r en het kon hem ook niet zo schelen. Hij liet zijn messenger bag naast hem ploffen en hij schoof er een notitieblok uit. Hij leunde naar achter en zijn voeten tikten één keer tegen de stoel van degene voor hem aan.

Mackenzie keek kort op en keek toen weer vermoeid voor zich uit terwijl ze een hand door haar haar haalde. "Ja, natuurlijk", zei ze en nepte heel even een lachje. "Hoezo? Zie ik er zo slecht uit?" Ze deed al haar best om eruit te zien alsof ze werkelijk oké was, maar Riley kon als een van de weinigen daar natuurlijk doorheen kijken. "Ik heb gewoon een nacht doorgehaald. Vreselijk."

Riley wou haar best geloven, alleen ze overtuigde hem niet. Maar toch glimlachte hij ietwat voorzichtig. "En wat houd je dan wakker? Nachtmerries?" vroeg hij.

"Het is een soort van nachtmerrie", zei Mackenzie. Want dat was Drew, op zich. Een nachtmerrie. Met iets dromerigs, dacht ze snel, maar ze wou dat ze dat niet in haar gedachten had gehad. Shit... hij moest uit haar hoofd. "Een soort van." Ze moest blijven doorpraten, misschien focuste ze dan op wat ze zei in plaats op wat ze niet zei.

"Ik hoop dat-ie snel overgaan, dan", zei Riley en haalde een noteblock uit z'n tas, plus nog een determinatieboek.

Ik ook, dacht Mackenzie en staarde voor zich uit. Zou ze ook haar spullen pakken? Hmpfh, ze zal waarschijnlijk niet eens opletten.

Aden kwam de klas in en gelijk werd het wat rustiger, maar niet op een onheilspellende manier. Aden keek naar zijn leerlingen vandaag: Jordan, Oz, Edward, Puyi, Mizuno, Riley, Elijah, nog zeven anderen... veertien. Aden glimlachte en stak zijn hand op terwijl hij naar de lange tafel liep. "Goedemorgen", zei hij en hij zette zijn tas op zijn tafel. Hij keek op de presentielijst. Ze misten nog één. "Hmm, is Drew er niet?"

Mackenzie schrok op. Drew?! Ze stikte bijna in het slikken wat ze daarna deed. Wat deed Drew in haar klas? Ze hadden nog nóóít in dezelfde les gezeten!? Ze wou alles maar dan ook alles liever dan hem nu onder ogen komen. Oh God. Mackenzie's hartslag begon van slag te raken en ze voelde zichzelf verbleken.

Mizuno's hartslag versnelde ook, maar dan op een prettige manier. Ze keek op en zag hoe meneer Holloway verrast opkeek. Drew? dacht Mizuno even. Hmm, dat was toch die jongen die Averly Björk de bosjes in had weten te praten? Mizuno trok een vies gezicht. Zat ze met hem in biologie nu? Ze herstelde haar gelaat voordat Aden het zou zien. "Oh, nee. Nog niet, ben ik bang." Ze glimlachte.

Riley keek even op. "Hawthorne?" vroeg hij. "Drew Hawthorne?"

“Hebben we nog een andere Drew dan, Riley?” siste Mizuno toen ze zich omkeerde. Waarom moest Riley de geweldige entree van meneer Holloway nou verpesten?

"Gee, ik wou alleen maar zeggen dat ik deze Drew daarnet nog op de gang had zien staan. Hij was met een meisje bezig, het lijkt er in elk geval niet op alsof hij nog snel binnen zal komen", zei Riley ietwat pissed-off tegen Mizuno.

Mizuno wou eerst nog wat terug zeggen, maar met een simpele 'hpfhm' keerde ze zich weer om.