Biologie lokaal #1

Mackenzie's hart ging weer te keer en haar ogen werden groot. Met een meisje bezig zijn? Wat bedoelde Riley daar nou weer mee? Ze tikte met haar pen heen en weer tussen haar twee vingers. Godsamme, waarom duurde het zo lang voordat hij gewoon binnenkwam?

Jordan keek even op van Oz en zei toen, "Oh, meneer!" terwijl ze haar hand energiek de lucht in gooide. "Wat gaan we vandaag doen?"

Aden keek op. "Oh, jullie moeten tekenen. Het beeld van een vergroting van de slagader van een lamshart, om precies te zijn. Ligt het nog niet onder de microscopen, dan, mevrouw Rodriguez?" vroeg hij belangstellend.

Mizuno kneep haar ogen tot spleetjes. Wat was Jordan van plan? "Meneer, ze liggen er, tenminste, bij ons", zei Mizuno glimlachend. Meneer Holloway had nog geen één keer gekeken naar haar, en ze had juist vandaag haar nieuwe net-wél-inkijk-maar-absoluut-niet-trashy-blouse aan.

Aden keek op naar Mizuno en glimlachte. "Mooi, ik raakte al even in paniek." Hij ontblootte zijn tanden. "Goed, jongens... Oh, ik zie dat Mizuno en Elijah alleen zitten... willen jullie anders bij elkaar gaan zitten?" Hij wees ook naar een drietal wat per sé met z'n drieën wou zitten, maar hij liet het maar gebeuren.

Mizuno schrok. Ze wist alle namen van dit jaar, maar wie de hell was Elijah?!

Elijah boog voorover. "No way", riep Elijah die een paar centimeter verwijderd was van de hals van Mizuno.

Mizuno boog voorover van schrik en keek gelijk om. "Doe dat nooit meer!" riep ze kwaad, maar toen ze doorhad dat ze uitviel waar Holloway bij was, herstelde ze zich, draaide ze even om met een glimlach en ging weer zitten. "Ahum. Ik werk wel alleen, meneer."

Aden lachte. Wat was Mizuno toch een cholerisch, grappig meiske. "Mij best", zei hij en richtte zich tot twee leerlingen aan de linkerkant van de klas die misselijk werden van de geur.

"Oké", zei Riley en keek weer naar Mackenzie. Hij wilde net voorstellen om te beginnen, maar Mack zag er nog gestressder uit. "Mack, wil je anders naar de ziekenzaal?" vroeg hij bezorgd, maar keerde zich toen tot Holloway. "Meneer, mag ik Mackenzie naar de ziekenzaal brengen?"

Mackenzie schrok nogmaals. "Riley, het gaat, het gaat, ik hoef niet... ik..." Te laat. Hij had het al geroepen, dacht ze.

Aden wenkte Riley. "Wat is er aan de hand met Mackenzie?" vroeg hij bezorgd.

Riley greep Mackenzie vast. "Ik meen het, straks kots je de tafels onder, zo beroerd zie je eruit", zei hij, niet al te beledigend en liep met haar naar Holloway. "Kijk dan", zei hij tegen hem.

Mackenzie had de kracht niet om tegen te stribbelen. "Ik... het gaat wel. Echt."

"Hmm, nee dat ziet er niet goed uit hoor, Mackenzie", zei Aden en zuchtte. "Volgens mij ben je echt ziek."

Drew deed de deur op een normaal tempo open en hij keek verrast naar Mackenzie, meneer Holloway en de roodharige jongen die bij de deur stonden.

Aden keerde zich om en keek op. "Ah, jij bent vast Drew. Ga anders alvast zitten. Ik laat je deze keer gaan, jongen, maar niet nog eens", zei hij en hij keek Drew doordringend aan.

Drew had nog steeds één wenkbrauw omhoog, maar die ging weer omlaag wanneer hij knikte naar Holloway en keek daarna weer naar Mackenzie. Hij bleef haar aankijken totdat hij zijn plek, ver achterin de rechterrij, dus twee plaatsen achter een zwartharige jongen die hij vaag herkende en daar stalde hij zijn notitieblok uit, waarna hij weer naar Mackenzie keek.

Mackenzie werd gek van zijn verschijning. Zeker hoe zij eruit zag: verward, ziek, beroerd, als ze Riley moest geloven. En hoe zag Drew eruit? Van top tot teen egaal. Oké. Netjes. Proper. Zo irritant. Ze snoof en zei, "Laten we gaan, Riley." Ze wou niet langer nog in dit lokaal blijven.

Drew trok weer een wenkbrauw op en hij stak z'n hand op. "Meneer, wat is er met Mackenzie aan de hand?" zei hij zo onverschillig mogelijk.

Aden keek weer naar Drew. "Oh, ze gaat naar de ziekenzaal, ze voelt zich niet zo oké", zei hij. "Riley, kun jij anders met Mizuno de opdracht doen? Ik weet dat je je vriendin naar de ziekenzaal wilt brengen, maar ik maak me zorgen om Yui en haar contacten. Ze wilt ook niet met Elijah samenwerken en aangezien ze jou al kent...?"

Riley keek hem verbaasd aan, maar lachte. "Tuurlijk, meneer. Ik zal wel moeten." Hij rolde zijn ogen en hij liep naar Mizuno. "Sorry, maar het lot wilt het zo." Hij plaatste zich naast haar.

Mizuno fronste toen ze zag dat Riley naast haar zat. "Wat... ik hoef jouw hulp niet!" riep ze uit en richtte zich op haar half-afgemaakte tekening.

Riley boog voorover naar haar blad. "Je vergeet dat de rode bloedcellen geen kern hebben", merkte hij op. "Je zet wel een streepje er naar, maar er is niks."

Mizuno fronste dieper. Hoe... "Bemoei je niet met mijn zaken, Hale", zei ze. Ze wist dat hij gelijk had. Goddamnit.