Biologie lokaal #1

Puyi zag dat Oz er weer was alleen keek argwanend naar het meisje achter hem. Hmm.

Jordan knikte verlegen.

Oz nam haar mee naar Puyi's zitplek. "Puyi, dit is Jordan. Jordan, Puyi", zei hij.

Puyi strekte haar tengere arm naar Jordan uit en zei, "Ohayo!"

Jordan lachte kort en zei, "Je praat grappig." Ze nam de hand van Puyi aan en schudde hem één keer, liet hem toen weer los en vroeg aan Oz, "Waar gaan we zitten?"

Puyi fronste. Wat dacht Oz met dit domme kind te doen?

Oz lachte nog steeds, alleen stopte even. Hij keek naar Puyi, die maar één stoel naar zich had. "Uhm, Puy, vind je het erg als ik en Jordan daar gaan zitten?" zei hij en stak een vinger naar een tafelbank achter zich.

"Erh", zei Puyi, maar herstelde haar 'lieve gezichtsexpressie', "tuurlijk. Ik ga wel naast Cullen zitten of zo."

Maar Oz luisterde na 'tuurlijk' niet meer en rende al met Jordan naar de tafelbank. "Kom!"

Jordan knikte en liep gelijk achter Oz aan, keek op het projectiescherm. "Ik kan het niet lezen", zei ze zacht.

Puyi's wenkbrauw bewoog geïrriteerd en ze stond op. Jeez, wat had Oz opeens. Ze pakte haar tas en ging inderdaad naast Cullen zitten. "Waag het me weg te jagen, Masen-Cullen." Ze liet haar tas met een plonk vallen en ze zette zichzelf, charmant, neer op de stoel.

Oz lachte, "Hij staat nog niet aan, Jordan." Hij leunde op zijn ene elleboog op de tafel en was gedraaid naar Jordan.

"Was dat een bedreiging?" vroeg Edward zonder op te kijken van het pennen in zijn aantekeningenblok.

"Ik kan er een van maken", zei Puyi en leunde met haar hoofd op haar handpalm, die weer leunde met haar elleboog op de tafel.

Edward liet een half-lachje zien, maar meer als bespotting dan als lach.

"Je bent een vampier, hè?" zei Puyi zonder hem echt aan te kijken.

Edward keek geschrokken op. "Wat?!"

"Ik vertel het aan niemand hoor", zei ze. "Ik ga ook niet gillend wegrennen als je dat soms denkt. Het is gewoon een onderzoeksvraag." Ze keek nu naar Edward. "Heb ik gelijk of niet?"

Edward keek haar nog steeds verbijsterd aan. "Wie... ben jij?" zei hij.

Puyi stak haar tengere arm nog eens uit, maar nu naar Edward. "Puyi Wright, judoka, levensgenieter en lid van de jaarboekcommissie." Ze kneep haar ogen even dicht voor een beleefde glimlach. "Helaas geen ondode."

Edward keek haar minachtend aan. "Hoezo 'helaas'?"

Puyi's gezicht stond weer op neutraal. "Ironie. Sarcasme. Humor", antwoordde ze.

Edward snoof. "Tuurlijk. Zal wel."

"Maak er niet zo'n big deal van", zei Puyi terwijl ze haar hand langzaam terug trok. "Dus je drinkt bloed, nou en. Kan het mij wat schelen? Nee. Bugt het jou? Nee."

Edward keek weg en zei zacht, maar hard en helder genoeg voor Puyi om te horen, "Jawel. Heel erg. Ik wil geen bloed drinken. Ik voel me een monster, nee, ik ben een monster." Hij legde een hand tegen z'n voorhoofd.